สารบาญ
|
| บทนำทั่วไป
|
| ข้อความทั่วไปซึ่งว่าด้วยความผันแปรเป็นมาของกฎหมาย
|
|
หน้า
|
|
๑
|
| ประโยชน์ของการสอนประวัติศาสตร์กฎหมาย
|
|
″
|
|
๕
|
| ข้อความรู้โดยสังเขปเกี่ยวกับกฎหมายของชนชาติสำคัญ ๆ ที่ให้กำเนิดแก่อารยธรรม
|
|
″
|
|
๘
|
| คุณค่าอันเป็นพิเศษของกฎหมายโรมัน
|
|
″
|
|
๑๗
|
|
ประวัติศาสตร์กฎหมายไทย
ข้อความเบื้องต้น
|
บทที่ ๑
การหาหลักฐานเพื่อประกอบ
การศึกษาประวัติศาสตร์กฎหมายไทย
|
| ๑.
|
|
ลายจารึก
|
|
″
|
|
๒๒
|
| ๒.
|
|
เอกสารต่าง ๆ นับถอยหลังขึ้นไปจนถึงสมัยอยุธยา
|
|
″
|
|
๒๖
|
| ๓.
|
|
ประมวลกฎหมาย จุลศักราช ๑๑๖๖ (พ.ศ. ๒๓๔๗–๒๓๔๘)
|
|
″
|
|
๓๐
|
| ๔.
|
|
ตัวบทกฎหมายภายหลังการประมวลกฎหมายรัชชกาลที่ ๑
|
|
″
|
|
๔๙
|
| ๕.
|
|
หนังสือรวบรวมคำพิพากษา
|
|
″
|
|
๕๑
|
บทที่ ๒
เค้ามูลเดิม
|
| ๑.
|
|
จารีตประเพณีเดิมของไทย
|
|
หน้า
|
|
๕๑
|
| ๒.
|
|
อิทธิพลของกฎหมายขอมและมอญ
|
|
″
|
|
๕๔
|
| ๓.
|
|
อิทธิพลของกฎหมายฮินดู
|
|
″
|
|
๖๑
|
| ๔.
|
|
การกำเนิดของกฎหมายไทย
|
|
″
|
|
๖๗
|
บทที่ ๓
การแบ่งต่าง ๆ อย่างทั่วไป
|
| ๑.
|
|
การแบ่งสมัยสำคัญ ๆ ในประวัติศาสตร์กฎหมายไทย
|
|
″
|
|
๘๑
|
| ๒.
|
|
การแบ่งกฎหมายอย่างเก่าและการแบ่งในคำสอนนี้
|
|
″
|
|
๘๖
|
|
| ละเมิด
|
บทที่ ๑
ข้อความทั่วไปในเรื่องละเมิด
|
| ๑.
|
|
กำเนิดแห่งบัญญัติอันว่าด้วยการละเมิด
|
|
″
|
|
๑๐๙
|
| ๒.
|
|
สิทธิแก้แค้นและการแทรกแซงของรัฐ
|
|
″
|
|
๑๒๓
|
| ๓.
|
|
ความรับผิดชอบร่วมกันทั้งครอบครัวและทั้งหมู่เหล่า
|
|
″
|
|
๑๔๒
|
บทที่ ๒
ลักษณะอันสามัญแก่การละเมิดทุกชะนิด
|
| ลักษณะสำคัญของเงินปรับ
|
|
″
|
|
๑๖๒
|
| เจตนาร้าย
|
|
″
|
|
๑๖๖
|
| เหตุร้ายแรงที่ประกอบเข้ามาในการละเมิด
|
|
หน้า
|
|
๑๗๑
|
| การพยายาม
|
|
″
|
|
๑๗๔
|
| บุคคลที่ไม่ต้องมีความรับผิดชอบ
|
|
″
|
|
๑๗๖
|
| ผู้สมคบและผู้สมรู้
|
|
″
|
|
๑๗๘
|
| การละเมิดกระทำระหว่างสมาชิกในครอบครัวเดียวกัน
|
|
″
|
|
๑๘๐
|
| อายุความของการฟ้องร้องเรียกสินไหม
|
|
″
|
|
๑๘๑
|
| ความตายของผู้เสียหายหรือของผู้ละเมิด
|
|
″
|
|
๑๘๔
|
บทที่ ๓
การละเมิดที่กระทำต่อตัวบุคคล
|
| ๑.
|
|
การด่าและการทำร้ายร่างกาย
|
|
″
|
|
๑๙๐
|
| ๒.
|
|
การฆ่าคนตาย
|
|
″
|
|
๑๙๖
|
| ๓.
|
|
การสบประมาท
|
|
″
|
|
๒๐๐
|
บทที่ ๔
การละเมิดซึ่งกระทำต่อทรัพย์สิน
|
| ๑.
|
|
การลักทรัพย์ การลักพา
|
|
″
|
|
๒๐๓
|
| ๒.
|
|
การละเมิดเกี่ยวกับกสิกรรม
|
|
″
|
|
๒๐๖
|
|
|
|
การลักทรัพย์ที่เกี่ยวกับกสิกรรม
|
|
″
|
|
๒๐๗
|
|
|
|
ความเสียหายซึ่งสัตว์เลี้ยงได้ทำให้เกิดขึ้นแก่พืชผล
|
|
″
|
|
๒๐๙
|
|
|
|
การเสียหายซึ่งเกิดขึ้นแก่สัตว์เลี้ยงโดยสัตว์เลี้ยงของผู้อื่นได้ทำขึ้น
|
|
″
|
|
๒๑๓
|
|
|
|
การละเมิดอย่างอื่นเกี่ยวกับกสิกรรม
|
|
″
|
|
๒๑๖
|
| ๓.
|
|
ชายชู้
|
|
หน้า
|
|
๒๑๙
|
| ๔.
|
|
การข่มขืนชำเรา
|
|
″
|
|
๒๒๗
|
| ๕.
|
|
การประบัดสินและการมักได้
|
|
″
|
|
๒๒๘
|
บทที่ ๕
การเปลี่ยนแปลงระบอบการในเรื่องละเมิดในเข้าสู่แนวความคิด
ของกฎหมายปัจจุบัน
|
| การเปลี่ยนแปลงในรัชชกาลที่ ๕ จนถึงการประกาศใช้กฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. ๑๒๗
|
|
″
|
|
๒๓๓
|
| กิจการของศาลและของอาจารย์กฎหมาย
|
|
″
|
|
๒๔๐
|
| กฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ. ๑๒๗ และบทกฎหมายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายหลัง
|
|
″
|
|
๒๔๘
|
