ข้ามไปเนื้อหา

พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา (2455)/ภาค 1/บท 8

จาก วิกิซอร์ซ

แล้วให้นามชื่อวัดราชบุรณะ ที่เจ้าอ้ายพระยาเจ้ายี่พระยาชนช้างกันถึงพิราไลย ให้ก่อพระเจดีย์สององค์ไว้ที่เชิงตะพานป่าถ่าน.

ศักราช ๗๘๓ ปีฉลูตรีนิศก สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จไปเอาเมืองพระนครหลวงได้ ท่านจึงให้เอาพระยาแก้วพระยาไทยแลครัวกับทั้งรูปพระโครูปสิงห์สัตวทั้งปวงมาด้วย ครั้นถึงพระนครศรีอยุทธยา จึงให้เอารูปสัตวทั้งปวงไปบูชาไว้ณวัดพระศรีรัตนมหาธาตุบ้าง ไปไว้วัดพระศรีสรรเพชญ์บ้าง.

ศักราช ๗๘๖ ปีมโรงฉศก สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าสร้างวัดมเหยงค์ สมเด็จพระราเมศวรเจ้าผู้เปนพระราชกุมารท่านเสด็จไปเมืองพระพิศณุโลก ครั้งนั้นเห็นน้ำพระเนตรพระพุทธเจ้าพระชินราชตกออกเปนโลหิต.

ศักราช ๗๘๘ ปีมเมียอัฐศก ครั้งนั้นเกิดเพลิงไหม้พระราชมณเฑียรสถาน.

ศักราช ๗๘๙ ปีมแมนพศก ครั้งนั้นเกิดเพลิงไหม้พระที่นั่งตรีมุข.

ศักราช ๗๙๐ ปีวอกสำเรทธิศก สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จไปเมืองเชียงใหม่ แลเข้าปล้นเมืองมิได้ พอทรงพระประชวร ทัพหลวงเสด็จกลับคืน.

ศักราช ๗๙๒ ปีจอโทศก เสด็จขึ้นไปตีเชียงใหม่อิกครั้งหนึ่ง แลตั้งทัพหลวงตำบลท้ายกระเษม ได้เมืองเชียงใหม่ ครั้งนั้นได้เชลยแสนสองหมื่น ทัพหลวงเสด็จกลับคืน.

ศักราช ๗๙๖ ปีขาลฉศก สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จสวรรคต อยู่ในราชสมบัติ ๑๗ ปี.