ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลอนเพลงยาว เรื่อง หม่อมเป็ดสวรรค์ และพระอาการประชวรของกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ"

ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
1. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
2. เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย

ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์

ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก

@@ บรรทัดที่ 101: / บรรทัดที่ 101: @@
 {{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ข้างหม่อมเป็ดเสด็จท่านโปรดปราน | ได้ประทานเปลี่ยนนามตายศถา | เพราะเดินเหินโยกย้ายส่ายกิริยา | จึ่งชื่อว่าหม่อมเป็ดเสด็จประทาน }}
 {{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| พระชุบย้อมอย่างดีให้มีศักดิ์ | คนในพระตำหนักไม่หักหาญ | เป็นจอมฝูงสูงโสดคนโปรดปราน | ห้ามทวารมิให้ออกนอกเวียงชัย }}
+{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| เพลาหนึ่งหม่อมเป็ดเห็นเสด็จประทม | ชวนข้าในกรมลงตำหนักแพใหญ่ | ลงอาบน้ำดำว่ายสบายใจ | แล้วสั่งให้เรียกเรือหนมจีนมา }}
+{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ทั้งห่อหมกนกคั่วใบบัวอ่อน | ทอดมันจันรอนไว้นักหนา | ซื้อรับพระราชทานชานชลา | ยิ่งโอชารสร่ำซ้ำหนักไป }}
+{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| สิ้นหลายควบจวบสลึงถึงขนาด | เตโชธาตุหาทันผลาญอาหารไม่ | ในท้องปวดนวดนิ่งอยู่ในใจ | จะบอกใครก็อดสูดูไม่ดี }}
+{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ครั้นปวดท้องเต็มทนจนสิ้นอาย | ลุกวิ่งจะไปถ่ายให้ถึงที่ | ด้วยเหลือทนพ้นกระสันพันทวี	| ก็ราดเรี่ยเสียทีมาตามทาง }}
+{{ผู้ใช้:Aristitleism/บทกวี| ก็ซื้อขนมให้ตาเฒ่าเฝ้าตำหนัก | ให้ตักน้ำชำระสะสาง | ให้หมดสิ้นกลิ่นอายระคายคาง | ช่วยอำพรางเสียให้มิดช่วยปิดบัง }}