หน้า:กฎมนเทียรบาล (๒๔๕๗-๐๕-๓๑).pdf/1

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
วันที่ ๑ กันยายน ๒๔๕๗
เล่ม ๓๑ น่า ๓๖๗
ราชกิจจานุเบกษา

กฎมณเฑียรบาล
  • ว่าด้วยการค้าขายแลการสมาคมแห่งข้าราชการ
  • ในพระราชสำนัก

ศุภมัสดุ พระพุทธศาสนายุกาล เปนอดีตภาค ๒๔๕๗ พรรษา พฤษภาคมมาศ เอกติงสติมสุรทิน อาทิจจวาร โดยกาลนิยม

พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ เอกอรรคมหาบุรุษบรมนราธิราช พินิตประชานารถมหาสมมตวงษ์ อดิศัยพงษวิมลรัตน์ วรขัติยราชนิกโรดม จาตุรันตบรมมหาจักรพรรดิราชสังกาศ บรมธรรมิกมหาราชาธิราช บรมนารถบพิตร์ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชดำริห์ว่า

การที่ข้าราชการในพระราชสำนัก ประกอบกิจในทางค้าขายเพื่อแสวงประโยชน์ นอกเหนือผลแห่งราชการ ซึ่งกระทำอยู่แล้วตามน่าที่นั้น ย่อมเปนทางที่อาจนำมาซึ่งความเสียหายได้โดยเอนกประการ สมควรจะตราบัญญัติแสดงพระราชนิยมไว้ เพื่อให้ข้าทูลลอองธุลีพระบาทที่นับว่าเปนผู้ปฏิบัติราชการในที่ใกล้ชิดพระองค์ทราบไว้ทั่วกัน

ก็วิสัยมนุษย์ที่ทำการงานใด ๆ ทั้งสิ้น ธรรมดาบังคับว่าต้องมีเวลาพักผ่อน ผู้ที่เปนข้าราชการนั้นก็ย่อมมีราชกิจเปนกังวลที่ควรปฏิบัติโดยเต็มสติกำลังแลความสามารถอยู่แล้ว เมื่อถึงเวลาที่เสร็จ