จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยาธรรมาธิกรณาธิบดี เสนาบดีกระทรวงวัง รับพระบรมราชโองการประกาศกฎมณเฑียรบาลฉบับนี้เพิ่มเติมว่า
มาตรา ๑ บุตร์อันเกิดแต่หญิงที่ชายสมจรด้วยเปนครั้งเปนคราว ฤๅหญิงที่ชายสมจรด้วยโดยอาการที่เรียกว่า เมียลับ ก็ตาม ถ้าความไม่ปรากฎว่า หญิงที่เปนมารดานั้นได้สมจรปะปนด้วยชายอื่น เด็กที่เกิดมาเปนบุตร์ของชายผู้นั้นโดยแท้แล้ว ให้ชายผู้เปนบิดามีน่าที่ต้องเลี้ยงดูบำรุงรักษาให้กินอยู่นุ่งห่มและเล่าเรียนตามสมควรแก่ถานานุรูป จนกว่าเด็กนั้นจะมีอายุครบ ๑๖ ปี
มาตรา ๒ การเลี้ยงดูดังว่ามาในมาตรา ๑ นั้น ชายผู้เปนบิดาจะรับตัวเด็กมาเลี้ยงดูเสียเองก็ได้ ฤๅจะให้มารดาปกครองเลี้ยงดูไว้ก็ได้ แล้วแต่ความตกลง แลเพื่อประโยชน์แก่เด็กเปนประมาณ
ถ้าเด็กต้องอยู่กับมารดาแล้ว ให้ชายผู้เปนบิดาออกเงินค่าเลี้ยงดูให้ตามสมควรแก่ถานานุรูป (แต่อย่างไรก็ดี มารดาของเด็กฤๅผู้ปกครองจะเรียกค่าเลี้ยงดูเกินกว่า ๑ ใน ๔ ของเงินเดือนไม่ได้)
ประกาศมาณวันที่ ๔ มิถุนายน พระพุทธศักราช ๒๔๖๐ เปนวันที่ ๒๓๙๘ ในรัชกาลปัตยุบันนี้
