บริติช เป็นต้น ส่วนประเภทหลัง ก็ได้แก่ รัฐธรรมนูญของหลายประเทศ เช่น ฝรั่งเศส และสหรัฐอเมริกา เป็นต้น
ความเห็นนี้มีผู้เลื่อมใสมาก เพราะตรงกับความจริง แต่แม้กระนั้นก็ดี ในตำราต่าง ๆ แม้จะกล่าวถึง แต่ก็มักจะอธิบายหนักไปในการแบ่งเป็นลายลักษณ์อักษรและไม่เป็นลายลักษณ์อักษร
รัฐธรรมนูญทั้ง ๒ ประเภทมีทั้งทางดีและไม่ดี
รัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษร ในทางดีนี้ รัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษรเป็นประโยชน์แก่ประชาชนในประเทศนั้น เพราะมีตัวบทชัดเจนและแน่นอน ผู้ร่างได้ร่างโดยใช้วิจารณญาณรอบคอบ ปัญหาต่าง ๆ ย่อมเกิดขึ้นได้ยากยิ่งกว่าการใช้ธรรมเนียมประเพณี สภานิติบัญญัติหรือศาลจะตีความพลิกแพลงไปตามใจชอบไม่ได้ ฉะนั้น ความคุ้มครองสิทธิซึ่งได้แก่ราษฎรจึ่งเป็นอันมั่นคงกว่า และการแก้ไขก็ยากกว่ากฎหมายธรรมดา ทำให้มีเสถียรภาพในการเมืองและปลอดภัยในเมื่อนักการเมืองมีอารมณ์ฉุนเฉียว แต่แม้กระนั้นก็ดี การไม่ดีก็มีอยู่บ้าง เพราะในทางปฏิบัติในหลายประเทศได้แสดงให้เห็นว่า รัฐธรรมนูญซึ่งตึงเครียดนี้แก้ไขลำบาก เพราะประเทศอยู่นิ่งไม่ได้ ต้องมีความเจริญตามกาลสมัย เมื่อแก้ยาก ทั้ง ๆ ที่เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงไป อาจเป็นเหตุจูงใจให้บุคคลละเมิดรัฐธรรมนูญได้ อย่างไรก็ดี นักปราชญ์กฎหมายรัฐธรรมนูญส่วนมากก็เห็นว่า การมีรัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษรยังดีกว่า เพราะแน่นอนมั่นคงศักดิ์สิทธิ์กว่า และฉะเพาะอย่างยิ่ง ประเทศที่มีความเจริญยังไม่ถึงขีดเต็มที่ยิ่งจำเป็นมาก และในทางปฏิบัติไม่เคยปรากฏว่า ประเทศที่มีรัฐธรรมนูญลายลักษณ์อักษรแล้วกลับไปใช้รัฐธรรมนูญไปเป็นลายลักษณ์อักษร
