ประเทศมีอำนาจจะไล่ที่ทูตของนา ๆ ประเทศเสีย เมื่อทูตนั้นได้ทำนอกน่าที่ คือ สอดเข้ามาทำการซึ่งไม่เกี่ยวข้องแก่นา ๆ ประเทศ
เมื่อประเทศทั้ง ๒ มีศึกสงครามต่อกัน ประหนึ่งส่งทูตไปประเทศอื่น ประเทศซึ่งเปนข้าศึกกันจับไว้เมื่อเข้าเฃตรของตน ดูเหมือนจะได้ เปนต้นคือ เมื่อปี ๑๗๔๔ อังกฤษกับฝรั่งเศสเปนศึกต่อกัน ฝรั่งเศสส่งคนชื่อ เบลอีล เปนทูตไปเมืองเยอรมัน แต่ทูตคนนั้นเดินผ่านอาณาเฃตรอังกฤษไป อังกฤษจับไว้ ก็ไม่ได้มีปากเสียง
นายทหารมีอำนาจพูดแทนรัฐบาลได้ เมื่อเวลาทำการงานฤๅเปนสัตรูอยู่กับฝ่ายโน้น เปนต้น
ผู้ถือหนังสือของทูตมีอำนาจที่จะไม่ให้ใครค้นตัวได้ เมื่อไม่มีศึก
กงสุลนั้น คือ เปนผู้ดูแลคนแลทรัพย์ของเมืองตัว ไม่มีอำนาจเหมือนทูต แลไม่ได้เปนผู้ซึ่งจะพูดแทนประเทศของตัวได้ วิธีตั้งกงสุลนั้น คือ เอาหนังสือตั้งไปให้ประเทศนั้น ๆ ต้องรับรองก่อน จึ่งจะเปนได้ ที่รับรองนั้นเรียกว่า ได้ให้เวกสเควเตอร์ กงสุลตามธรรมดาต้องอยู่ในบังคับบัญชากฎหมาย ไม่เหมือนทูต แต่ประเทศไม่มีอำนาจอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะทำให้กงสุลนั้นขาดราชการได้
