ได้กล่าวมาแล้วว่า ทรัพย์สมบัติของราษฎรซึ่งอยู่ในเรือเดินทเลแล้ว ริบเอาได้ก็เมื่อเกี่ยวดองกับนิวแตลอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วจะริบเอาได้เพียงใด
(๑) วิธีโบราณ ของ ๆ ข้าศึกแล้ว ริบได้ ของ ๆ นิวแตล ริบไม่ได้ เพราะเหตุฉนี้ ริบเอาเรือคืนสินค้า ฤๅริบเอาสินค้าคืนเรือ เสียได้
(๒) วิธีฝรั่งเศสแต่เดิม แม้ว่าเรือฤๅสินค้าสิ่งหนึ่งสิ่งใดของสัตรูแล้ว ริบเอาได้ทั้งหมด
(๓) วิธีฮอลันดา ถ้าแม้เรือนั้นเปนของสัตรูแล้ว เอาได้ทั้งหมด ถ้าเปนเรือของนิวแตล ถึงมาตรว่าของจะเปนของสัตรูก็ดี ริบเอาไม่ได้ (วิธีนี้นับว่า เรือสินคิาเปนอาณาเฃตรของธง)
(๔) วิธีใหม่ซึ่งได้ตกลงกันที่เมืองปารีศเมื่อปี ๑๘๕๖ เรือของนิวแตลแล้ว ริบเอาเรือฤๅของไม่ได้ เว้นไว้แต่ของซึ่งต้องห้าม แต่เมื่อเรือนั้นเปนของสัตรูแล้ว จะริบเอาสินค้าของนิวแตลที่อยู่ในเรือนั้นไม่ได้
ตามธรรมดา เขามักจะตั้งศาลพิเศษศาลหนึ่งสำหรับผู้ซึ่งได้จับเรือแลสินค้าได้ให้มาโฆษนาให้รู้ จะได้ไต่สวนว่า สิ่งใดเปนของข้าศึกซึ่งควรริบได้ สิ่งใดเปนของข้าศึกซึ่งริบไม่ได้ เรียกว่า ไปรสขอด คือ ศาลรางวัล (มีวิธีหลายอย่าง ยังไม่ตกลงกันทั่วไป)
