ฤๅจักรกฤษณ์ฤทธิรงค์ทรงครุฑ มาลักนุชพี่ไปร่วมภิรมย์สมาน ฤๅธาดาทรงมหาหงส์ทยาน ลักสมรไปสมานพิมานพรหม ฤๅอินทร์องค์ทรงพระยาไอยเรศ ลักดวงเนตรพี่ไปดาวดึงส์สม ฤๅสุริยงค์ทรงรถอันลอยลม มาลอบชมกลิ่นแก้วแล้วพาจร ฤๅพระเพลิงฤทธิรงค์ทรงแรด มาเวียนแวดพาน้องไปสมสมร ฤๅพระพายชายทรงอัสดร มาอุ้มบังอรแอบอุราไป ฤๅครุฑาวาสุกรีวิทเยศ มาโลมลวงดวงเนตรไปฤๅไฉน เสียดายเอ๋ยมิได้เคยระคายใจ เวรใดจึ่งคลาศที่เคล้าคลึง จะหาทรงสุดวงศ์กษัตริย์สิ้น จะหากลิ่นสามภพไม่หอมถึง พระสอื้นรัญจวนครวญคนึง ถึงเมื่อราเมศร้างแรมสีดา ยังได้ข่าวทศพักตร์มันลักนุช ข้ามสมุทรไปนครของยักษา พระหริวงศ์กับองค์อนุชา ได้โยธาพานรินทร์ก็รีบตาม จองถนนยกพลพยุหทัพ ไปตั้งรับชิงชัยในสนาม ล้างอสูรแหลกลงในสงคราม ได้นงรามคืนยังอยุธยา ปางพระไทรโอบอุ้มอนิรุธ ไปสมสุดสวาทสร้อยศรีอุสา แล้วพาพรากจากรักภิรมยา ให้สองรานิราศร้างกันกลางคัน ยังมีนางศุภลักษณ์เที่ยววาดทรง ประสบองค์อนิรุธรังสรรค์ แล้วพาเหาะสมอุสาวิลาวัณย์ สองกระสันแสนสุขสถาพร ปางพระสมุทรโฆษชำนาญศิลป์ บำเรอพินทุมดีศรีสมร แสนวิโยคโศกข้ามชโลธร ขี่ขอนคลื่นซัดให้พลัดกัน อันแสนยากปิ้มปานไม่พานพบ ก็ยังสบร่วมรสภิรมย์ขวัญ
