เขม้นหมายมานพไม่เว้นวาง พลางจะฟังรหัสเหตุแห่งคนธรรพ์ ฯ ๏ ฝ่ายอนงค์กากีศรีสมร ครั้นครุฑจรจากห้องพิมานสวรรค์ ไม่ยลพักตรชู้นางที่กลางวัน ให้กระสันราคร้อนอารมณ์นาง อนิจจาโอ้ว่าพี่คนธรรพ ไปลี้ลับอยู่ไหนทำใจหมาง เจ้าเคยแอบแนบน้องประคองปราง ไยมาห่างหายเนตรอนาถใจ แรกรักรู้รสมาปลดสวาท แรมนิราศไปนิเวศน์ฤๅไฉน ฤๅบังกายซ่อนน้องจะลองใจ ฤๅหมองไหม้ไม่สมัครสมานการ มาเถิดน้องจะถนอมกล่อมจิต จะผ่อนผิดผันหาเกษมสานต์ นางรํ่าหาในห้องทิพพิมาน ไม่พบพานก็พิลาปละเวงใจ ฯ ๏ ฝ่ายพระยามานพทรงสกา สุริยาเย็นลับเหลี่ยมไศล ถวิลถึงสุดาเดียวเปลี่ยวใจ ก็ลาไทธิบดินทร์ลินลามา ถึงต้นไทรกลายเพศเป็นครุฑราช เผ่นผงาดรเห็จห้องพระเวหา ถึงสถานลานโลมวนิดา โดยผาสุกภาพประเพณี ฯ ๏ ฝ่ายบรมพรหมทัตภูวเรศ ครั้นมานพประเวศจากกรุงศรี จึ่งเอื้อนอรรถสุนทราวาที โดยพระมีมาโนชเปรมปรา อ้าดูระพี่เลี้ยงเสมอชีพ ท่านเร็วรีบสืบเสาะแสวงหา ยังสบสายสุดสวาทของอาตมา เนานิวานิวาสสถานใด คนธรรพ์อภิวันท์สนองถ้อย ข้าโดยรอยมานพถึงป่าใหญ่ แปรสกนธ์เป็นครุฑวุฒิไกร ข้าเป็นไรแทรกขนสุบรรณบิน เร็วรีบยิ่งมหาวายุพัด กวักกวัดปีกข้ามชลาสินธุ์ ทางทุเรศเขตเขาสิขรินทร์ ก็เต็มบินสู่สิมพลีวัน
