หน้า:กากี - หน - ๒๕๐๓.pdf/32

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๒๒

ราชากับพระยามานพเล่น จำเป็นจำแสร้งเป็นสุขา แสนระกำชํ้าจิตดั่งพิษยา ด้วยสองรารักร่วมฤดีดาล ฯ ๏ คนธรรพ์ครั้นเห็นกรุงกษัตริย์ แจ้งรหัสให้เนตรดั่งบรรหาร น้อมศิโรตม์รับรสพจมาน จับพิณดีดประสานสำเนียงครวญ แกล้งประดิษฐ์คิดขับเป็นกาพย์กลอน กระแสเสียงลอยร่อนโหยหวน โอ้พระพายชายกลิ่นมารัญจวน หอมหวนนาสาเหมือนกากี รื่นรื่นชื่นจิตพี่จำได้ เหมือนเมื่อไปร่วมภิรมย์ประสมศรี ในสถานพิมานสิมพลี กลิ่นยังซาบทรวงพี่ทั้งวรกาย นิจจาเอ๋ยจากเชยมาเจ็ดวัน กลิ่นสุคันธรสรื่นก็เหือดหาย ฤๅว่าใครแนบน้องประคองกาย กลิ่นสายสวาทซาบอุรามา ฯ ๏ พระยาราชเวนไตยได้สดับ สำเนียงขับกล่าวกลิ่นกนิษฐา ประหลาดจิตพิศดูคนธรรพา จินตนานิ่งนึกคนึงใน เออไฉนไอ้นี่จึ่งกล่าวกลอน ถึงกลิ่นแก้วดวงสมรมาเสียดใส่ ฉุนโกรธแล้วระงับดับไว้ จะฟังไปให้รู้ในเรื่องความ ฯ ๏ นาฏกุเวรเจนแจ้งในทีโกรธ จึ่งเอื้อนโอษฐ์คำขับขยับขยาม โอ้ว่าแก้วกานดาพงางาม ยามนี้เจ้าจะนิ่งอนาถองค์ ถ้าพี่อยู่จะได้ชูประคองชื่น สำราญรื่นร่วมมิตรพิศวง เสียดายจากพรากเนื้อนวลผจง คิดจะใคร่คืนคงยังสิมพลี ฯ ๏ ครุฑฟังยิ่งคั่งฤทัยแค้น ดั่งหนึ่งแสนอัคนิรุทรมาจุดจี้ เสแสร้งสุนทราวาที ว่าดูก่อนเสนีเสนาะพิณ เราได้ฟังกังวานประสานสาย บรรยายหลากจิตคิดถวิล