หน้า:กาพย์ห่อโคลงเห่เรือ - ๒๔๕๑.pdf/26

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๒
จินตกระวีนิพนธ์
 เดือนยี่พิธีพระยา โยนชิงช้าชนแออัด
สาวหนุ่มกำหนดนัด ทัศนาแห่แลหากัน
 เรียมเตร่ตรวจทุกช่อง ไม่เห็นน้องเนื้อนวลจันทร์
ว้าวิ่นดิ้นแดยัน หันเห็นท่าชิงช้าโยน
 เชี่ยวชาญกระดานต้น โยกเยกยลคนหกโหน
ถือท้ายกายอ่อนโอน โดยคิดได้ตั้งใจถวิล
 แรมค่ำร่ำไห้หวน แห่อิศวรย่ำยามยิน
เคยเห็นเปนอาจิณ ช้าหงษ์เห่เล่ห์ลมพราหมณ์
 โอมอวดสวดสำเนียง ไม่เหมือนเสียงนางนงราม
ล้ำเลิศเฉิดโฉมงาม ยามเย็นเช้าเจ้าอ่านฉันท์
 อ่อนหวานสารเสนาะ เพราะอักษรกลอนพาดพัน
แจ้วเจื้อยใจจาบัลย์ ทุกวันหวังฟังเสียงสมร
 ห้าค่ำย่ำยามปลาย แห่นารายน์เร่งอาวรณ์
อยู่ใกล้จะใคร่จร ไปรับเจ้าเคล้าคลอมา
 เดือนแรมเหมือนเรียมค้าง เรียมรักร้างแรมขนิษฐา
แรมรศแรมพจนา แรมเห็นหน้านิ่งนอนแรม