กษัตริย์แห่งนครหลวงพระบางเป็นอัครสาสนูปถัมภกแห่งพระบวรพุทธสาสนา มีเจ้าคณะใหญ่เรียกว่า "ลักคำ" เจ้าคณะแขวง เจ้าคณะหมวด ปกครองบังคับบัญชาสงฆ์ตามลำดับฐานันดรศักดิ์ มีกฎหมายปกครองคณะสงฆ์ไว้ให้ปฏิบัติในแคว้นลาวโดยทั่วถึงกัน แต่การปฏิบัติในกิจสาสนานั้นรู้สึกว่า หย่อนลงมาก ไม่เป็นระเบียบอันดีเช่นในประเทศไทย การอุปสมบทและบรรพชาพระภิกษุสามเณรก็กระทำกันไปตามชอบใจ สุดแล้วแต่พระอุปัชฌาจารย์องค์ใดจะมีอิทธิพลมากน้อยในท้องที่นั้น ส่วนการปฏิบัติของพระภิกษุสงฆ์ในเรื่องธรรมวินัยก็ไม่สู้จะเรียบร้อย ที่เมืองเวียงจันทน์ มีสภาการบำรุงพระพุทธสาสนาในลัทธิหินยานอยู่สภาหนึ่ง เจ้าเพชราชเป็นประธานแห่งสภานี้ และดำเนินการติดต่อกับสภาใหญ่ณะเมืองพนมเป็ญของเขมร ทางการฝ่ายฝรั่งเศสได้พยายามช่วยเหลือเกื้อหนุนในเรื่องบูรณะปฏิสังขรณ์วัดวาอารามและปูชนียสถานอย่างเสียไม่ได้ ทั้งนี้ เนื่องจากนโยบายในทางปกครองบังคับ
ทุกจังหวัดมีเรสิดังต์เดอฟรังส์ มีสโมสรสำหรับชนชาวฝรั่งเศสไว้เป็นที่หย่อนอารมณ์และพบปะสนทนาวิสาสะซึ่งกันและกัน มีกีฬากลางแจ้ง ในร่ม และมีการจำหน่ายอาหารเครื่องดื่มตามฐานะของจังหวัดใหญ่น้อย มีข้อบังคับในการดำเนินงานของสโมสร เช่นเดียวกับของเรา สโมสรที่กล่าวนี้ ชนชาติอื่นจะเข้ามาเป็นสมาชิกด้วยไม่ได้ เพราะมีการรังเกียจผิว ถ้าหากคนชาติลาวหรือญวนจะจัดให้มีสโมสรขึ้นฉะเพาะชาติของตนก็ได้ แต่ต้องได้รับอนุญาตจากเรสิดังต์เดอฟรังส์เสียก่อน
