หน้า:คหก อังวะ - ๒๔๕๘.pdf/25

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔

เข้าด้วยกองทัพไทย กลับจะรบโปสุพลา ๆ จึ่งกลับทัพเข้าไปอยู่ในเมืองเชียงใหม่ พอกองทัพกรุงศรีอยุทธยายกขึ้นมา ทั้งกองทัพกาวีละ พระยาลคร พระยาจ่าบ้าน บรรจบกันเข้าล้อมเมืองเชียงใหม่ โปสุพลา เนมะโยกามะนี แตกหนีออกจากเมืองเชียงใหม่ไปอยู่เมืองหน่าย ฝ่ายภรรยาโปสุพลาซึ่งอยู่ณเมืองอังวะนั้น เจ้าอังวะจำไว้ ภรรยาโปสุพลาให้คนมาบอกโปสุพลาว่า อย่าให้ไปเมืองอังวะเปนอันขาดทีเดียว โปสุพลาจึงหลบหลีกอยู่ณบ้านซุยเกียน ใกล้กันกับเมืองตองอูทางห้าวัน ๚

 เมื่อศักราชได้ ๑๑๓๕ ปี มีตราลงมาแต่เมืองอังวะให้ปะกันหวุ่นเกณฑ์เอารามัญหมื่นหนึ่งเปนแม่ทัพไปตีกรุงศรีอยุทธยา ปะกันหวุ่นจึงเกณฑ์ให้พระยาเจ่ง ตะละเซ่ง พระยาอู เปนกองน่า กับไพร่สามพัน ให้แพ่กิจาเปนแม่ทัพยกก่อน ไปตั้งฉางอัศมี ฉางปาศัก ลำเลียงเอาเสบียงอาหารเข้าไว้ให้ได้เต็มฉาง ออกพระวัสสาแล้ว ปะกันหวุ่นกับไพร่เจ็ดพันจึงจะยกไปตาม ๚

 ครั้นศักราชได้ ๑๑๓๖ ปี จะให้ยกกองทัพลงมาแต่เมืองอังวะไปตีเอากรุงทวาราวดีศรีอยุทธยา ปะกันหวุ่นผู้เปนเจ้าเมืองเมาะตะมะเก็บเอาเงินทองแก่ภรรยานายทัพนายกองแลไพร่สมิงรามัญซึ่งยกไปทำฉางนั้น ไพร่พลเมืองได้ความเดือดร้อนนัก ตะละเกิ้งจึงมีหนังสือไปถึงพระยาเจ่ง ตะละเซ่ง สมิงรามัญทั้งปวง ว่า ปะกันหวุ่นทำให้ได้ความร้อนเข็ญสุดที่จะทนแล้ว ให้พระยาเจ่ง ตะละเซ่ง สมิงรามัญ เร่งคิดยกทัพกลับมาณเมืองเมาะตมะเปนการเร็ว พระยาเจ่ง ตะละเซ่ง สมิงรามัญทั้งปวง