เนื่องจากจรูญ ภรรยาที่รักของข้าพเจ้า ได้ถึงแก่กรรมมาเป็นเวลาร่วม ๒ ปีแล้ว เธอได้ถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ ๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๖ และในวันที่ ๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๐๘ นี้ก็เป็นวันที่จะทำการฌาปนกิจศพเธอ ข้าพเจ้ามีความระลึกถึงเธอเป็นที่ยิ่ง ทั้งอาลัยในตัวเธอสุดประมาณ จึงปรารถนาที่จะได้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อนึกถึงจรูญ ภรรยาที่รัก ประกอบกับข้าพเจ้าจะได้จัดพิมพ์หนังสืออันเป็นที่ระลึกนี้ขึ้น ทั้งวันที่ข้าพเจ้าได้เขียนข้อความนี้ก็ประจวบกับเป็นวันสงกรานต์ คือ วันที่ ๑๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๘ จึงยิ่งทำให้ข้าพเจ้าหวลนึกถึงชีวิตแต่ครั้งหลังสมัยที่ข้าพเจ้าเริ่มรู้จักเริ่มสนิทสนมกับเธอ แต่สงกรานต์ครั้งนั้น (พ.ศ. ๒๔๗๘) ไม่เหมือนครั้งนี้ ขณะนี้ ข้าพเจ้าสูญเสียจรูญ นับเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต ข้าพเจ้าขาดเธอเสีย เสมือนข้าพเจ้าขาดทุกสิ่งทุกอย่าง จรูญเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของข้าพเจ้า ไม่วายามทุกข์หรือสุข จรูญเคึยงข้างข้าพเจ้าเสมอ เธอให้กำลังใจ และด้วยชีวิตของเธอ ข้าพเจ้าเป็นบุคคลที่ค่อนข้างจะ
