หน้า:คำพิพากษาฯ รัชกาลที่ 8 - ๒๔๙๘.pdf/21

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
(๕)

และการเขียนขึ้นนี้มิใช่ข้าพเจ้าจะหาญเป็นตำหรับตำรา นอกจากจะถือว่า เป็นเรื่องสำคัญในชีวิต เมื่อได้กระทำอะไรลงไป ก็ควรจะจดบันทึกไว้พอควร ข้าพเจ้าจึงขออภัยแก่ท่านผู้อ่านในที่นี้ด้วย

ข้าพเจ้าเข้ารับหน้าที่เมื่อวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๑ และได้รับสำนวนชั้นตำรวจสอบสวนและสำนวนศาลกลางเมืองทั้งหมด ข้าพเจ้าเริ่มอ่านตรวจสำนวน ด้วยสมองของข้าพเจ้าหยุดชงักในกิจการของตำรวจมา ๒ ปี ข้าพเจ้าเกิดงงงวยไปพักหนึ่ง ทำให้การอ่านตรวจช้าไปกว่าที่ควร แต่เพื่อมิให้เสียเวลา อ่านพลางกำหนดประเด็นย่อย ๆ ดำเนินการสอบสวนไปพลาง จนเวลาราว ๑ เดือนเศษ พอที่จะจับมูลเค้าเรื่อง ข้าพเจ้าจึงเชิญประชุมปฤกษากับเพื่อนข้าราชการที่ถูกทางราชการแต่งตั้งเป็นพนักงานสอบสวนร่วมในชุดเดียวกัน

การประชุมได้พูดกันถึงเหตุต่าง ๆ และได้พิจารณาถึงความเห็นของศาลกลางเมืองในข้อที่ตัดกรณีสวรรคตโดยอุบัติเหตุออกเสียได้นั้นด้วย ซึ่งพวกเราได้แยกว่า ศาลกลางเมืองนั้นไม่ใช่พนักงานสอบสวนตามประมวลฯ และส่วนมากที่ปรากฏในสำนวนศาลกลางเมือง ทางการตำรวจสมัยนั้นเป็นผู้นำมาแสดง ส่วนพวกเราเป็นพนักงานสอบสวน ดำเนินการตามประมวลฯ ซึ่งมีหน้าที่สืบเสาะสอบสวนแสวงหาข้อเท็จจริงรวบรวมไว้ ดังนั้น จึงตกลงกันว่า ในหน้าที่ พวกเราชอบที่จะต้องดำเนินการสอบสวนค้นคว้าด้วยว่า ในหลวงรัชกาลที่ ๘ สวรรคตด้วยอุบัติเหตุ หรือทรงยิงพระองค์ หรือถูกลอบปลงพระชนม์ เมื่อ