หน้า:คำพิพากษาฯ รัชกาลที่ 8 - ๒๔๙๘.pdf/32

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
(๑๖)

อย่างปรกติประดุจบรรทมหลับ มีผ้าคลุมพระองค์ปูเลียบจากพระอุระถึงพระบาท ผ้าลาดพระยี่ภู่ปูอยู่เรียบร้อย พระเขนยคงอยู่ในที่ตามปรกติ มีพระโลหิตไหลโทรมพระพักตร์เปรอะเปื้อนพระเขนยและผ้าลาดพระยี่ภู่ พระเศียรตะแคงไปด้านขวาเล็กน้อย เหนือพระโขนงซ้ายมีแผลกระสุนปืนหนังฉีกเป็นแฉก พระเนตรทั้ง ๒ หลับสนิท ไม่ได้ทรงฉลองพระเนตร ฉลองพระเนตรวางอยู่บนโต๊ะเล็กข้างพระแท่น พระกรทั้ง ๒ ข้างเหยียดทอดทับนอกผ้าคลุมพระองค์แนบพระวรกายเป็นปรกติ และพระหัตถ์ทั้ง ๒ รวมอยู่ในท่าธรรมดา มีปืนของกลางขนาด ๑๑ ม.ม. วางอยู่ข้างพระกรซ้าย ลำกล้องขนานห่างพระกร ๑ นิ้ว ปากกระบอกปืนหันไปทางพระบาท ศูนย์ท้ายของปืนอยู่ตรงระดับข้อพระกร

ยังปรากฏว่า พระองค์ท่านออกจากห้องสรงเข้าพระที่บรรทมก่อนได้ยืนเสียงปืนราว ๓๐ นาฑี ระยะเวลาราว ๆ ๓๐ นาฑีนี้ จะทันทรงหลับหรือไม่ หน้าที่พนักงานสอบสวนที่จะต้องสอบหาเหตุผลมาประกอบ ก็ได้ความว่า พระองค์ท่านได้ทรงประชวรพระนาภีมาก่อน ๒–๓ เวลา มีพระอาการอ่อนเพลีย และได้ทรงเสวยยานอนหลับตามคำสั่งนายแพทย์ตอนหัวค่ำ ทั้งพระราชชนนีทรงเห็นว่า พระองค์ท่านยังต้องการบรรทมอีก จึงเสด็จกลับ ประทานโอกาสให้ทรงบรรทมต่อไป ด้วยเหตุผลนี้ พอแสดงได้ว่า ระยะเวลานั้น พอที่พระองค์ท่านจะทรงบรรทมหลับสนิทได้เป็นอย่างดี