เหลียม ๆ หนึ่งยาวประมาณชั่วกำลังปืนคาบศีลา มีประตูหอรบ ๔ ประตู ข้าพเจ้าไปรักษาค่ายเมื่อณวันเดือน ๖ ขึ้น ๗ ค่ำ ในวันนั้น อ้ายลาวกองตระเวนไปบอกอ้ายพระยานรินทร์ว่า พบพวกกองทัพกรุงฯ ยกขึ้นไปภูเวียง อ้ายพระยารินทร์จึงไห้เอาช้างประมาณ ๒๐ ช้างบันทุกครัวอ้ายพระยานรินทร์กับครัวบ้านหนองบัวลำภูขึ้นไปณเวียงจันทร์ ครั้นณวันเดือน ๖ ขึ้น ๘ ค่ำ เพลาบ่าย กองทัพกรุงฯ ผู้ใดจะเปนแม่ทัพแลไพร่มากน้อยเท่าใดไม่ทราบ ยกขึ้นไปตั้งปีกกาล้อมห่างค่ายประมาณ ๕ เส้น ๖ เส้น อ้ายพระยานรินทร์ อ้ายเพี้ยสิงหนาท ขี่ม้าเอาคนออกมาวางรายรักษาค่าย ยืนห่างกันคนละ ๔ ศอก ๕ ศอก รอบค่ายอ้ายลาวพวกบ้านพร้าว บ้านจิก หนองบัวลำภู กับอ้ายลาวเมืองศรีมุม บ่าวอ้ายพระยานรินทร์นั้น อ้ายพระยานรินทร์ อ้ายเพี้ยสิงหนาท ให้ถือปืนหอกดาบรายกันไปรอบค่าย แต่อ้ายลาวเชลยนอกกว่า เมืองศรีมุมนั้นหามีปืนหอกดาบไม่ มีแต่กระบองบ้าง ไม้รวกเสี้ยมเปน
