๑๘ นาที จวบจันทรกลาคล่องสดวกดี ทั้งลมนอกก็พัดเร่งกระพือเตือน ดูเหมือนจะส่งหลังไห้รีบไป ได้พร้อมด้วยฤกษ์ในบนล่าง ต้องตำหรับวางเปนอุดมโชคได้ ข้าพเจ้าชักกระบี่ออกจากฝัก ถือข้างมือซ้าย ย่างเท้าก้าวเดินโดยทิศศรีวัน ให้ลั่นฆ้องสามที ออกจากประตูที่พัก ขึ้นช้าง แล้วให้โห่สามลา เดินช้างตามเกล็ดนาคาก่อน จึงย้อนไปทางท่าฝาเฝือยลงข้ามลำน้ำคานขึ้นหน้าบ้านพานหลวง ออกประตูป่า พระสงฆ์สวดชยันโตซัดน้ำพระพุทธมนต์ให้นายไพร่ถ้วนทั่วทุกตัวคนทั้งช้างม้า ไปแต่ประตูป่าประมาณครู่หนึ่ง ฝนตกอิกมัวอับพยับแดดไม่ส่องแสงดูครึมเครือ ลมเหนือพัดกล้าเปนกำลัง ตั้งแต่นั้นไป ฝนตกมากบ้างน้อยบ้าง คราวเว้นว่างก็เปนลอองโปรยประปรายพร่ำเพรื่อถึง ๗ วัน ๗ คืนตลอดทาง ในระหว่างเมื่อพระอาทิตย์เปิดดวงล่วงพ้นประตูป่า จนฝนกลับตกมืดมัวใหม่ ข้าพเจ้า นายทัพนายกอง แลทหารไพร่พล ที่ยกไป เปนที่ยินดีชื่นบานสบายอิ่มเอิบกำเริบใจ คาดคเนนึกหมายได้ไชยชำนะฮ่อเปนมั่นคง ตัดทางเดินตรงออกท้องทุ่งถึงนาภูช้างเวลาบ่าย ๔ โมง ๕ นาที หยุดพักกองทัพอยู่ตำบลนั้นคืน ๑
รุ่งขึ้น วันพฤหัสบดี ขึ้น ๒ ค่ำ เดือน ๓ ปีกุญ สัปตศก เวลาเช้า เจ้าอุปราช เจ้านาย แสนท้าว ไพร่พล กองทัพเมืองน่านคน ๙๐๐ เศษ ยกออกจากเมืองหลวงพระบางตามทางข้าพเจ้าไป ในวันเวลาเช้า ๔ โมง กองข้าพเจ้ายกจากตำบลนาภูช้าง ถึงบ้านเสี้ยวเวลาเย็น ๕ โมง ๔๕ นาที พักอยู่สองคืนกับวัน แล้วยกออกจากที่นั่นวันเสาร์ เดือน ๓ ขึ้น ๔ ค่ำ
