แต่จากที่ข้ามน้ำงึมไปอีก ๒ โมง ๔๕ นาที ถึงวัดร้างบ้านเพรียงหลวงเวลาบ่าย ๒ โมง ๓ นาที หยุดพักที่ตำบลนั้นเปนเขตรเวียนแสง คนกองทัพออกเที่ยวหาสะเบียงอาหาร ได้เข้าเปลือกเข้าเหนียวซึ่งฝังไว้ในหลุมหลายหลุม หลุมละ ๑๐๐ สัด ๒๐๐ สัดขึ้นไปจนถึง ๕๐๐ สัดเศษ ถ้าจะนับเปนเกวียนหลายสิบเกวียน ขนจ่ายนายพไร่ทุกหมวดกองบริบูรณ์ทั่วหน้า เข้ายังเหลือ ๓๐ เกวียนกว่า ข้าพเจ้าให้รวบรวมตั้งยุ้งฉาง จัดนายทัพนายกองกับไพร่พอสมควรอยู่รักษาไว้ จะได้เปนกำลังกองทัพต่อไป รุ่งขึ้น เวลาเช้าประมาณ ๔ โมงเศษ ทรงเหือง คือ กรมการผู้ใหญ่ในพวกลาวชาวพวนซึ่งไปยอมทู้อยู่กับฮ่อ ๆ ใช้ให้ถือหนังสือมาฉบับหนึ่ง ความว่า ฮ่อจะปฤกษาหาฤๅให้ตกลงพร้อมกันก่อน จึงจะมายอมทู้ ให้กองทัพตั้งรออยู่ อย่าให้ยกออกไป ฮ่อกลัวเปนอันมาก ข้าพเจ้าทำหนังสือตอบฉบับหนึ่งว่า จะยกออกไปตั้งฮ่อเปนผู้รักษาเมืองพวน จึงจะสมควรเปนเกียรติยศ กำหนดเขตรแดนให้ อย่ามีความสงสัย ที่จะรบกวนกระทำร้ายอันตรายแก่พวกฮ่ออย่างหนึ่งอย่างไรเปนอันไม่มี ตามที่ฮ่อพูดจาสัญญาไว้แต่ก่อนกับพระยาพิไชยทุกประการ ให้ทรงเหืองถือกลับไป แล้วทำหนังสือประกาศเป่าร้องในกองทัพอีกหลายฉบับ ความเหมือนกับตอบฮ่อนั้น เพื่อจะไห้เวียนกวานกรมการไพร่พลพวนที่ไปยอมทู้อยู่กับฮ่อโดยมากมีความมานะว่า ฮ่อจะเปนผู้รักษาบ้านเมืองไม่ยอมให้ จะได้แตกหนีออกจากฮ่อก็จะหย่อนกำลังลง แลพวกที่เข้าหาฤๅอยู่ในกองทัพจะกลับสวนสื่อความไปถึงฮ่อก็เปนการดี พักอยู่ที่นั่น ๒ คืน ๒ วัน
