ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:จารึกสุโขทัย - ๒๔๗๘.pdf/10

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ด้านหลัง
นึงให๋ได๋แกมนนผู๋ชอยนันผิผู๋ชอย[1] ค่โมยจกกไปแลได๋ดวยค่โมยผู๋นัน
ใสท่านบ่มิได๋ให๋แก่ผู๋มนนชอยค่โมยคนนันชืวามนนเหนคนชืนันหลากดังชืนัน
แลมนนเอาพิจารณาโดยพระปรชญบติท่านจึงพ๋เจ๋าของบ๋านนีดวยบ๋านนีดังชืนันดวย
ก๋ดีตนจเพิงได๋บํเนจแลฤๅอันนีไปอุเบกษาแลอยูตวง[2] เจ๋าของไปเถิงแลจึงจักเอามัน
มา ท่านแตงให๋เชนดงงเพือนนันขนาดนึงใสท่านแตงโดยอันวาภาคอุเบกษาอยูแ
ลไปเองกอนนันแลแมนญังมีสัญาดวยค่โฒยใสท่านญังบังคับเมือหน๋า ๐ มาตรานึงโส
ดค่โมยตนก๋จับกุํได๋เข๋าของทํเนปรข๋าคนวัวม่ป๋ฝิ่นอันใดตนก๋ได๋ดังอัน[3] แลกลายไปไว๋

  1. ช่วย.
  2. แปลว่า นับ, ดูแล.
  3. ดังนั้น