หน้า:จารึกสุโขทัย - ๒๔๗๘.pdf/13

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๖ ไว๋ดังอันแลเปนดังฤๅ [ภาคอัน] อูเบกษาเหนแกค่โมยกวาอาชญาบรญบติเจ๋าไทดังอันผิ
๒๗ ให๋ร๋ายท่านผู๋ทุกโทสมิให๋จำเรอญแกมันเพือนมัน ๐ มาตรานึงโสดอนึงผู๋วาชึนีลักของใน
๒๘ บ๋านท่านก่ดีลักข๋าอันนท่านผู๋ใดผู๋นึงชวนตนไปลักท่านก่ดีไปลกกดวยกนนแลวก่ดี
๒๙ แลรู๋วาผู๋เนิงลกกลยมสึงสินท่านอนนนานพ๋นในปรมานสิบปีอันลักในหนี๋นัดนีก่ดีใน
๓๐ ลกกฝูงนีอันหาผู๋รู๋ผู๋เหนบ่มิได๋สักอันดังอันก่ดีใสคนผู๋นันใสใจแลเอาโจรกลายมันออก
๓๑ ไมทูลแกเจ๋าไทมาบอกแกปรฏาคหบดีท่านใหมซิดัง [มันคน] ลักรังตนมันโดยคูในมันอน—
๓๒ นึงผู๋นันเอาหนี๋สินใหมฝูงนันท่านจักแตงให๋ได๋แกมันโดยขนาดราชศาสตรธรรมศาสต—
๓๓ รโสด [สึง] ท่านจัก[1] มันผู๋นัน [มาถึ] ลูก [ชะญา] ท่านแล ๐ มาตรานึงโสด ผิมีคนจกกไปราวีพิรามชิง
๓๔ เอาเข๋าเอาของท่านแมนช๋ลูกลลูก [หลาน] ท่านคนใดก่ดีอันเจ๋าของบ่มิให๋แลอันนึงไม

  1. แปลว่า ทำ, รักษา.