แคว้นเมืองใหญ่ทั้งหลาย ทํเนปร (ทอเนปร์) ชเลียง . . . . . . . . . . แก่ถิ่นฐานบ้านนาอันอาศัยประ . . . . . . . . . . ชั่ววันก็ดี และครึ่งวันก็ดี ผิมีข้าอันขึ้นปิกท่าน . . . . . . . . . . ข้าชีบาพระอุปัธยาจารยก็ดี อันหนีพ่านไปสู่บ้านสู่ช่องตนไปสู่อยู่เหย้าเรือน . . . . . . . . . . ก็ดี คนเอาข้าท่านหนีไปสู่จุงคืนให้ได้ไว้ข้าท่าน . . . . . . . . . . ท่านนั้นผิด . . . . . . . . . . แก่พรพเจ้าแผ่นดินแก่เจ้าบ้านเจ้าเมือง . . . . . . . . . . จริง แม้นเจ้าไทบญังไซร้ ให้ไป . . . . . . . . . . เมือง . . . . . . . . . . จักบังคับให้เจ้าข้านั้น . . . . . . . . . . ภัยอันกลัวพระ . . . . . . . . . . คนท่านและเอามามิให้พ้นชาญาท่านนั้น ขนาดราชศาสตรธรรมศาสตร ท่าน . . . . . . . . . . แต่งให้ได้แก่มัน และแก่ผู้เอาข้าท่านมานั้นสีแล ในดังนี้ ผิผู้ใดหากลเบวสและไว้ข้าท่านพ้นสามวัน คนผู้ . . . . . . . . . . นั้นไซร้ ท่านจักให้ไหมแลวันแลหมื่นพันไปจุงเถิงห้าวัน พอเป็นห้าหมื่นห้าพัน . . . . . . . . . . วันไป เช่นพ้นขนาดดิถีพอเป็นแปดวันในดังอัน และยังไว้ข้าท่านพ้นในแปดวัน สินไหมห้าหมื่นห้าพัน แม้นซึอพ้นวันหนึ่งก็ดี ท่านจักกอดสินไหมแก่มันผู้นั้นโดยขนาดดังลักสินท่าน และไปบ้านก็เอาไปจากเวียงนั้นแล เห็นแผนกตนมันอันละเมิด . . . . . . . . . . ท่านจักไหมตนขู่ท่านโดยศักดิ์ ดังขนาดธรรมศาสตรราชศาสตรโสดแล ฯ
