 | แม่แบบ {{หัวสลับ 2}} ถูกยกเลิกแล้ว กรุณาใช้แม่แบบ {{หัวสลับ}} ทดแทน |
อุทาหรณ์
ตั๋วสัญญาใช้เงินฉะบับหนึ่งราคา ๑๐๐ ปอนด์ มีชื่อ ข. เป็นผู้ออกตั๋ว ความจริง ก. เป็นผู้ปลอมชื่อ ข. ลงในตั๋วนั้น ก่อนตั๋วถึงกำหนดใช้เงิน ผู้ทรงทราบว่า ลายมือชื่อ ข. ในตั๋วนั้นเป็นลายมือปลอม จึงขู่จะฟ้อง ก. เพื่อที่จะป้องกันมิให้ ก. ถูกฟ้อง ข. เขียนหนังสือให้แก่ผู้ทรงว่า ยอมรับผิดชอบใช้เงิน ๑๐๐ ปอนด์ตามตั๋วสัญญาใช้เงินที่ปรากฏลายมือชื่อ ข. การให้สัตยาบันเช่นนี้ใช้ไม่ได้ ข. ไม่ต้องรับผิดชอบตามตั๋วนั้น
ตั๋วเงินหาย:- เมื่อผู้ทรงทำตั๋วเงินหาย หรือตั๋วเงินถูกลักไปจากผู้ทรง ในทันใดนั้นผู้ทรงมีหน้าที่ต้องบอกกล่าวเป็นหนังสือไปยังผู้ออกตั่ว ผู้จ่าย ผู้สมอ้างยามประสงค์ ผู้รับรองเพื่อแก้หน้า และผู้รับอาวัล ตามแต่มี เพื่อให้บอกปัดไม่ใช้เงินตามตั๋วนั้น (มาตรา ๑๐๑๐)
ถ้าผู้ทรงมิได้บอกกล่าว และผู้จ่ายได้ใช้เงินตามตั๋วไปเมื่อถึงกำหนด ผู้จ่ายย่อมพ้นจากความรับผิด (มาตรา ๙๔๙)
ถ้าผู้ทรงทำตั๋วเงินหายก่อนล่วงเลยกำหนดใช้เงิน ก็มีสิทธิที่จะขอให้ผู้สั่งจ่ายออกตั๋วเงินอันมีข้อความอย่างเดียวกันให้แก่ตนใหม่อีกฉะบับหนึ่ง แต่ผู้สั่งจ่ายอาจจะเกี่ยงให้หาประกันไว้เพื่อค่าเสียงหายซึ่งผู้สั่งจ่ายอาจต้องเสียไปเมื่อตั๋วเงินนั้นกลับหาได้ อนึ่ง ผู้สั่งจ่าย เมื่อได้รับคำขอดั่งกล่าวแล้ว หากบอกปัดไม่ยอมให้ตั๋วเงินคู่ฉะบับเช่นนั้น อาจถูกบังคับให้ออกให้ก็ได้ (มาตรา ๑๐๑๑)
