หน้า:ตั๋วเงิน - ประวัติ ปัตตพงศ์ - ๒๔๘๐.pdf/126

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๑๙
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ว่าด้วยตั๋วเงิน, ประกันภัย, บัญชีเดินสพัด

ดั่งกล่าวมาแล้ว และจะเป็นทางก่อให้เกิดความยุ่งยากที่จะต้องตีความว่า ลายมือชื่อนั้นลงในฐานะอะไรแน่ กฎหมายจึงไม่ยอมให้ถือว่าเป็นอาวัล.

ความรับผิดของผู้รับอาวัล ตามมาตรา ๙๔๐ วรรคแรก บัญญัติว่า "ผู้รับอาวัลย่อมต้องผูกพันตนเป็นอย่างเดียวกันกับบุคคลซึ่งตนประกัน" มาตรานี้เป็นแม่บทแสดงความรับผิดชอบของผู้ที่เข้ารับอาวัลทำนองเดียวกับมาตราอื่น ๆ ที่แสดงความรับผิดชอบของค่สัญญาในตั๋วแลกเงินต่าง ๆ กันดั่งที่ได้อธิบายมาแล้ว เช่น มาตรา ๙๑๔ แสดงความรับผิดชอบของผู้สั่งจ่ายและผู้สลักหลัง และมาตรา ๙๓๗ แสดงความรับผิดของผู้รับรอง เป็นต้น เมื่อผู้รับอาวัลเข้ารับอาวัลสำหรับผู้ใด ย่อมเท่ากับเป็นอันผูกพันตนว่า จะรับผิดชอบอย่างเดียวกับผู้ที่ตนเข้าประกันนั้น

มาตรา ๙๔๐ วรรค ๒ บัญญัติว่า "แม้ถึงว่า ความรับผิดใช้เงินอันผู้รับอาวัลได้ประกันอยู่นั้นจะตกเป็นใช้ไม่ได้ด้วยเหตุใด ๆ นอกจากเพราะทำผิดแบบระเบียบ ท่านว่า ข้อที่สัญญารับอาวัลนั้นก็ยังคงสมบูรณ์" โดยเหตุที่ว่า ตามธรรมดาผู้ค้ำประกันย่อมยกข้อต่อสู้ของลูกหนี้ขึ้นใช้ยันต่อเจ้าหนี้ได้ และโดยเหตุที่มาตรา ๙๔๐ วรรคแรกก็บัญญัติไว้ว่า ผู้รับอาวัลย่อมต้องผูกพันอย่างเดียวกันกับบุคคลซึ่งตนประกัน เพราะฉะนั้น ว่ากันตามธรรมดาแล้ว ถ้าบุคคลซึ่งผู้รับอาวัลเข้าประกันนั้นมีเหตุที่จะไม่ต้องรับผิดตามตั๋วเงินนั้นอย่างไร เช่น เป็นผู้ไร้

ม.ธ.ก.