อยู่มา ลูกนายเทียน บัณฑิต ผิดด้วยข้าสาวของพระญา ๆ ก็ให้จับจะฆ่าเสีย จึ่งลูกนายเทียนแล่นเข้าในวัศ พระมหาเถรไม่ให้ อยู่มา ลูกนายเทียนไปดูงาน พระญารู้ก็ให้คนจับฆ่าเสีย พระมหาเถรรู้ก็เคืองใจ รื้อญาติโยมออกไปก่อพระวิหารพระพุทธรูป ได้ชื่อว่า วัศหว้าทยาน แล้วไปตั้งอารามอยู่เขาน้อย พระมหาเถรถึงแก่กรรม พระญาก็ขึ้นไปแต่งการศพ ได้ชื่อว่า เขาคุมพนม แล้วพระญาก็คืนเมือง จึ่งพระญาชวาให้มาเอาส่วยไข่เป็ดไข่ไก่โดยพระญาผูกนั้น
อยู่มา ยังมีเด็กคนหนึ่ง พ่อแม่แข็ญใจ อยู่ตำบลบ้านพเตียน เอาลูกใส่เปลไว้ร่มไม้กลางนา มีงูตัวหนึ่งเอาแก้วมาไว้ในเปล พ่อแม่นั้นได้แก้ว ตั้งชื่อลูกว่า พังพการ ครั้นเด็กใหญ่เลี้ยงโคกระบือได้ เด็กทั้งหลายก็มาเล่นด้วยพังพการ ๆ ให้ดาบไม้ภาเขคนละเล่ม วันหนึ่ง พังพการชวนพวกเด็กวิดปลา แล้วให้สัญญาแก่กันว่า ถ้าปลาออกหน้าที่ผู้ใด จะตัดหัวเสีย ปลาวิ่งออกหน้าที่เด็ก
