ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:ตำนานพระธาตุสุเทพ - ๒๔๗๒.pdf/4

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ตำนานพระธาตุดอยสุเทพ

ปุรชินธาตุโย โชเตติ วนฺทิตฺวา สิรสา นาถํ ธมฺมํ สงฺฆญฺจ สาธุกํ วาสุเทวมหาธาตุํ นิทานํ กเถสฺสามหํ ฯ

ข้าไหว้แล้วด้วยดีด้วยสามารถกายวาจาจิตต์ยังพระพุทธเจ้าตนเปนที่เพิงแก่สัตวโลกทั้งมวญ แลนวโลกุตตรธรรมเจ้า ๙ ประการ สิบทั้งปริยัติธรรม แลพระสงฆเจ้า ๒ ประการ คือ อริยสงฆ์แลสมมุติสงฆ์ ด้วยหัวแห่งข้าแล้ว จักกล่าวยังนิทานตำนานพระมหาชินธาตุพสุเทวเจ้าในกาลบัดนี้แล

พระพุทธเจ้าแห่งเราสร้างโพธิสมภารนานประมาณ ๒๐ อสงไขยปลายแสนมหากัป คือว่า ปราถนาเอายังสัพพัญญูภาวด้วยจิตต์ใจสิ่งเดียวบ่อออกปากได้ ๗ อสงไขย ปราถนาด้วยปากด้วยใจเท่าพยากรณ์ได้ ๙ อสงไขย แต่อันได้พยากรณ์มาได้ ๔ อสงไขยปลายแสนมหากัป ได้พำเพ็งบารมีธรรม ๑๐ ประการ มีทานบารมีเปนต้น อุปบารมี ๑๐ ทัศ มีทานอุปบารมีเปนต้น ปรมัตถบารมี ๑๐ ทัศ มีทานปรมัตถบารมีเปนต้น แลบริจาค ๕ ประการ มีธนบริจาค สละวัตถุเข้าของภายนอกตนอันอื่นกว่าลูกแลเมียเปนทาน ภริยาบริจาค หื้อเมียรักเปนทาน องคบริจาร หื้อสรีระวัยวะ มีตาเปนต้น เปนทาน ชีวิตบริจาค สละชีวิตินทรีย์แห่งตนเปนทาน แลจริยา ๓ ประการ คือ โลกัตถจริยา ญาตัตถจริยา พุทธจริยา แล้วจึงได้ตรัสสัพพัญญูภาวเปน