หน้า:ตำนานพระปริตรและพระปริตร - ๒๕๐๙.pdf/37

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ขันตำนาน วัฏฏกปริตร

 ปูเรนฺตมฺโพธิสมฺภาเร นิพฺพตฺตํ วฏฺฏชาติยํ
ยสฺส เตเชน ทาวฺคิ มหาสตฺตํ วิวชฺชยิ
เถรสฺส สาริปุตฺตสฺส โลกนาเถน ภาสิตํ
กปฺปฏฺฐายิ มหาเตชํ ปริตฺตนฺตมฺภณาม เห.
 
ตำนานที่หก วัฏฏกปริตร

พระสูตรนี้มีเนื้อความตามตำนานว่า สมัยหนึ่ง สมเด็จพระศาสดาเสด็จจาริกไปในแว่นแคว้นมคธเพื่อบิณฑบาตพร้อมด้วยพระสาวกเป็นอันมาก เวลาเสด็จกลับจากบิณฑบาต ไฟป่าใหม้มาถึงทางที่พระสาวกกำลังจาริกอยู่นั้น พระสาวกก็พากันหนีไปสู่ยังที่ที่พระพุทธเจ้าทรงประทับยืนอยู่ในที่แห่งหนึ่ง ครั้นไฟไหม้มาห่างจากที่ประทับออกไปโดยรอบได้ ๑๖ กรีส ไฟก็ดับไปเอง ภิกษุทั้งหลายก็สรรเสริญคุณสมเด็จพระศาสดาว่า มีอานุภาพเป็นมหัศจรรย์ พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า ไฟไหม้มาถึงภูมิประเทศอันนี้แล้วดับไปหาใช่เพราะกำลังของพระองค์ในกาลบัดนี้ไม่ ไฟย่อมดับไปเพราะกำลังแห่งความสัตย์ของพระองค์ในกาลก่อน ภิกษุทั้งหลายจึงทูลอาราธนาเพื่อทราบเรื่อง พระองค์จึงนำชาดกเรื่องนี้มาแสดงว่า ในอดีตสมัย พระโพธิสัตว์ได้ถือปฏิสนธิในกำเนิดนกคุ่มอยู่ในแว่นแคว้นมคธนั้น ในกาลเมื่อออกจากฟองไข่แล้ว ยังไม่มีกำลังที่จะเดินและบินไปได้ วันหนึ่ง นกมารดาบิดาพระโพธิสัตว์ออกไปหาอาหาร ให้นกโพธิสัตว์นอนอยู่ในรัง ครั้งนั้น ไฟป่าได้ไหม้เข้ามาในที่ใกล้รังแห่งลูกนกโพธิสัตว์นั้น นกผู้เป็นมารดาบิดาของพระโพธิสัตว์กลัวไฟ ก็บินหนีไป หาออาจกลับมาคุ้มครองลูกน้อยได้ไม่ พระโพธิสัตว์หมดที่พึ่งอย่างอื่นแล้ว จึงระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้าในอดีต และคุณพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ และความสัตย์ที่ตนมีอยู่ ความสัตย์นั้น คือ ลูกนกได้กล่าวว่า ปีกทั้งสองของเรามีอยู่ แต่บินไม่ได้ เท้าทั้งสองของเรามีอยู่ แต่เดินไม่ได้ มารดาบิดาทั้งสองของเราไม่อยู่ ออกไปหาอาหาร ถ้าสิ่งทั้งปวงที่กล่าวมานี้

๓๑