| ๏ ปริตฺตํ ยมฺภณนฺตสฺส | นิสินฺนฏฺฐานโธวนํ | |
| อุทกมฺปิ วินาเสติ | สพฺพเมว ปริสฺสยํ | |
| โสตฺถินา คพฺภวุฏฺฐานํ | ยญฺจ สาเธติ ตํขเณ | |
| เถรสฺสงฺคุลิมาลสฺส | โลกนาเถน ภาสิตํ | |
| กปฺปฏฺฐายิ มหาเดชํ | ปริตฺตนฺตมฺภณาเม เห. |
พระปริตรบทนี้มีเนื้อความว่า นางพราหมณี ภรรยาของปุโรหิตาจารย์อันเป็นอาจารย์ของพระเจ้าโกศลราช มีครรภ์ เมื่อถ้วนกำหนดแล้ว คลอดบุตร เวลาที่คลอดนั้นบังเกิดมหัศจรรย์ เครื่องศัสตราวุธของพราหมณ์ปุโรหิตและพระแสงศัสตราวุธของพระเจ้าโกศลก็บังเกิดลุกรุ่งเรืองดังเปลวไฟ ปุโรหิตนั้นดูฤกษ์บนเมื่อบุตรของตนคลอดนั้นแล้วก็ประหลาดใจหนักหนา จึงเข้าไปเฝ้าพระเจ้าโกศล ทูลว่า ศัสตราวุธที่ลุกขึ้นเป็นเปลวทั้งนี้ด้วยอานุภาพกุมารอันบังเกิดในเรือนข้าพระองค์จะเป็นโจรมีน้ำใจหยาบช้า นานไปจะพิฆาตหมู่ชนเสียเป็นอันมาก แต่ว่าหาประทุษร้ายต่อพระนครไม่ ขอพระองค์จงจับกุมารนั้นไปประหารชีวิตเสีย
พระเจ้าโกศลรับสั่งว่า จะฆ่ากุมารเสียบัดนี้เป็นการไม่สมควร ให้ปุโรหิตบำรุงรักษากุมารนั้นไว้เถิด ปุโรหิตก็รักษากุมารนั้นไว้ พอกุมารค่อยเจริญขึ้น จึงให้นามกรตามเหตุที่ศัสตราวุธรุ่งเรืองดังแสงเพลิงว่า อหิงสกกุมาร
เมื่ออหิงสกกุมารมีอายุสมควรแก่การเล่าเรียนศิลปศาสตร์แล้ว บิดามารดาจึงส่งเจ้าอหิงสกะไปเรียนวิชาในสำนักทิศาปาโมกข์อาจารย์ ณ เมืองตักกศิลา เจ้าอหิงสกะเป็นผู้ฉลาด เรียนศิลปศาสตร์ได้โดยเร็ว ทั้งการปรนนิบัติอาจารย์ก็ดียิ่ง เพื่อนศิษย์ด้วยกันมีความริษยา จึงพากันไปกล่าวแก่อาจารย์ว่า เจ้าอหิงสกะคิดอ่านประทุษร้ายอาจารย์ ทีแรก อาจารย์ก็หาเชื่อไม่ ครั้นพวกหลังมากล่าวอีก อาารย์ก็ตัดความรักเจ้าอหิงสกะนั้นเสีย แล้วกระทำอุบายเพื่อจะยืมอาวุธจากคนอื่นมา
