มีผู้คนอพยพมาอยู่มากเข้า ขุนภักดีจึงย้ายบ้านไปตั้งที่หนองปลาเฒ่า เรียกว่า บ้านหลวง ต่อมา ขุนภักดีฯ พบบ่อทองคำที่เชิงเขาขี้เถ้า ได้นำไปถวายเจ้าอนุเวียงจันทร์ เจ้าอนุโปรด จึงเลื่อนให้เป็นพระยาภักดีชุมพล ยกบ้านหลวงที่หนองปลาเฒ่าขึ้นเป็นเมืองชัยภูมิ ต่อมา ย้ายไปตั้งที่โนนปอบิด คือ ที่คูหนองบัว (เมืองเก่า) แล้วย้ายไปตั้งที่บ้านหินอยู่จนทุกวันนี้.
จังหวัดนี้ ที่ได้นามว่า ตราด นั้น เล่ากันว่า เดิมเป็นป่าไม้ชะนิดหนึ่งเรียกว่า ไม้กราด คือ ไม้ชนิดที่ทำไม้กวาด เมื่อสร้างเมืองลงในที่นั้น จึงให้ชื่อว่า เมืองตราด เมื่อ พ.ศ. ๒๓๑๐ พระเจ้ากรุงธนบุรี เมื่อยังเป็นพระยาวิเชียรปราการอยู่ ตีเมืองจันทบุรีได้ แล้วยกทัพไปเมืองตราด ชาวเมืองตราดไม่สู้รบ ยอมอ่อนน้อมโดยดี ในขณะที่พระเจ้ากรุงธนบุรีประทับอยู่ที่เมืองตราด ปรากฏว่า มีสำเภาจีนมาอยู่ในลำแม่น้ำตราดหลายลำ พระเจ้ากรุงธนบุรีมีรับสั่งให้หาหัวหน้ามาเฝ้า พวกจีนไม่ยอม และยังได้ยิงทหารของพระเจ้ากรุงธนบุรีด้วย พระเจ้ากรุงธนบุรีให้เรือออกไปล้อมจับ พวกจีนต่อสู้ และในที่สุดก็แพ้ พระเจ้ากรุงธนบุรีจับเรือสำเภาได้หมด แล้วจึงยกกองทัพเข้ามากู้อิสสระภาพของสยาม ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ เป็นเมืองขึ้นกรมท่า ด้วยเหตุที่จังหวัดตราดอยู่ต่อแดนเขมร จึงเป็นเมืองหน้าศึกทางด้านนั้น เมื่อองเชียงสือ
