หน้า:ทรัพยศาสตร์ เล่ม 1.pdf/13

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
ลักษณทรัพย์

ตามความอธิบายนี้ เมื่อจะสันนิษฐานดูว่า สิ่งใดควรจะเรียกว่าทรัพย์ ก็ต้องพิจารณาดูว่าสิ่งนั้นจะมีประโยชน์และมีค่าหรือไม่ จะซื้อขายหยิบยกแลกเปลี่ยนกับสิ่งอื่นได้หรือไม่

อากาศที่เราใช้สำหรับหายใจเปนต้นนั้น เปนประโยชน์อย่างยิ่ง ถ้าอากาศไม่มีเราก็คงชีวิตรอยู่ไม่ได้ แต่หากว่าอากาศมีอยู่ทั่วไปโดยไม่มีที่สุดนั้น ใครจะต้องการใช้หายใจมากน้อยสักเท่าใดก็ได้ ค่าแลกเปลี่ยนของอากาศนั้นก็ไม่มีอยู่เอง เพราะเมื่อเราหายใจเราไม่ต้องการออกแรงทำการอย่างหนึ่งอย่างใด ใครจะเอาอากาศมาขายแลกเปลี่ยนเอาเงินของเราหาได้ไม่ เพราะเรามีใช้พอความต้องการอยู่แล้ว

คนอาศรัยอยู่ในเรือซึ่งลอยอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยา จะต้องการน้ำกินสักเท่าใดก็ได้ น้ำนั้นก็ไม่มีค่าแลกเปลี่ยนอย่างใดที่จะเรียกว่าเปนทรัพย์ได้ แต่ถ้าคนนั้นไปอยู่ในที่ดอนจะต้องเดินลงมาตักน้ำหาบหามขึ้นไปไว้ใช้ โดยที่จะต้องออกแรงเหน็ดเหนื่อยบ้าง ถ้าไม่ไปตักเองก็ต้องจ้างคนอื่นไปตักมาให้ คือเอาเงินหรือสิ่งของออกแลก เมื่อเปนเช่นนี้แล้ว น้ำนั้นก็