แลเรื่องการทำมาหากิน ฤาวิชาจัดการปกครองบ้านเมืองของเขาว่าดีกว่าของเราข้อใด ก็คงจะอยากให้ชาติของเราทำได้ดีเสมอเขาบ้าง จะช่วยชาติของเราทางไหนได้บ้าง จะช่วยด้วยกำลังร่างกายหรือด้วยความคิดก็ดี แม้แต่จะเปนประโยชน์แก่ชาติแต่สักเล็กน้อยเพียงใด ถ้ามีโอกาศช่วยได้บ้างแล้ว ก็ไม่ควรจะรั้งรออยู่
เหตุที่ยกมากล่าวนี้เอง เปนเหตุที่ได้ชักชวนให้ข้าพเจ้าริอ่านเรียบเรียงแต่งหนังสือเรื่องนี้ขึ้นโดยความหวังใจว่า ทรัพยสาตร์ของข้าพเจ้านี้ จะตั้งต้นชักชวนให้ผู้อื่นที่มีความรู้ดีกว่า ริอ่านแต่งหนังสือแลหาเรื่องมาแนะนำสั่งสอนและเพิ่มเติมข้อความบางข้อที่ข้าพเจ้าละเลยเสียนั้น ให้ดียิ่งขึ้นไปในภายหน้า เพื่อจะได้เป็นประโยชน์แก่ชาติสยามยิ่งขึ้นเสมอไป ข้าพเจ้าต้องยอมรับเสียแต่เดี๋ยวนี้ว่าสำนวนที่ใช้นั้น เปนสำนวนที่ออกจากความตรึกตรองในภาษาอื่นเปนต้นมา เพราะฉนั้นจึงฟังไม่เรียบร้อยอย่างที่จะได้เขียนลงตามความตรึกตรองในภาษาไทยแท้ แต่เชื่อว่าเมื่อผู้ใดอ่านเข้าใจได้ดีแล้ว ถึงสำนวนจะไม่ดี ก็คงจะให้อภัยแก่ข้าพเจ้าบ้าง
