หน้า:ทศชาติ - นริศ.pdf/9

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วาทะ
พระสุวรรณสามโพธิสัตว
ตรัสโต้ตอบกับพญากบิลยักษ พระเจ้ากรุงกาสี

สาม อิชนมฺหิ หญฺญเต ทีปิ นาโค ทนฺเตสุ หญฺญเต
อถ เกน นุ วณฺเณน วิทฺเธยฺยํ มํ อมญฺญถ ฯ
เสือที่ถูกฆ่าก็เพราะหนัง ช้างที่ถูกฆ่าก็เพราะงา
ส่วนตัวฃ้าที่ท่านมาสำคัญว่าควรฆ่า เพราะเหตุดังฤๅ ฯ
กบิล มิโค อุปฏฺฐิโต อาสิ อาคโต อุสุปาตนํ
ตํ ทิสฺวา อุพฺพิชฺฌิ สาม เตน โกโธ มมาวิสิ ฯ
แน่ะ เจ้าสาม เนื้อยืนอยู่ใกล้มาถึงที่ยิงด้วยศร
แต่พอเหนเจ้าก็วิ่งหนีไปเสีย เพราะเหตุนั้น ฃ้าจึ่งโกรธเจ้า ฯ
สาม ยโต สรามิ อตฺตานํ ยโต ปตฺโตสฺมิ วิญฺญุตํ
น มํ มิคา อุตฺภสนฺติ อรญฺเญ สาปทานิปิ
ฃ้ายังนึกได้ถึงตัวฃ้าว่า ตั้งแต่เล็กจนคุ้มใหญ่มา
ฝูงเนื้อกับทั้งสัตวร้ายในป่า หาสดุ้งกลัวฃ้าไม่
(ด้วยอานุภาพแห่งจิตต์เมตตา)
กบิล น ตทฺทส มิโค สาม กิมฺตาหํ อลิกํ ภเณ
โกธโลภาภิภูตาหํ อุสุํ เต ตํ อวสฺสชึ ฯ
แน่ะ เจ้าสาม เนื้อเหนเจ้าแล้วหนีไปหามิได้
ฃ้าจะพูดมุสาต่อเจ้าไปไยเล่า
ที่จริงฃ้าถูกความโกรธแลความโลภครอบงำแล้ว
จึ่งปล่อยศรไปให้ถูกเจ้า ฯ