โลง การที่มีเฝือกนี้เป็นการสะดวกสองประการ คือ จะยกศพออกจากโลงได้ง่าย อย่างหนึ่ง เวลาเผาศพ จะได้ลอดขึ้นตามซี่เฝือก สังหารศพให้ย่อยยับได้ง่าย อย่างหนึ่ง
ศพอนาถาที่จะนำไปเผาหรือฝังสด ๆ อย่างแต่ก่อน เขาใช้ผ้าห่มนอนห่อพันเข้าแล้วห่อด้วยเฝือกไม้ไผ่ ๗ ซี่ชะนิดนี้ สัปเหร่อ ๒ สองคนหามหัวท้ายเอาไปวัดโดยไม่ต้องใช้โลง
ในเรื่องนี้มีคำภาษาเก่า ๆ พูดกันเป็นนัยว่า ผู้นั้นเขานอนเฝือก ๗ ซี่ ก็เป็นที่เข้าใจกันได้ว่า ผู้นั้นตายเสียแล้ว หรืออีกนัยหนึ่ง พูดเป็นเชิงเย้ยหยันกันว่า "ถึงจะถือเนื้อไว้ตัวว่าเป็นคนมั่งมีอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครพ้นนอนเฝือก ๗ ซี่ได้" ในที่นี้ก็หมายความว่า เมื่อตายไปแล้ว ผู้มั่งมีซึ่งบรรจุโลงอย่างงดงาม ก็ไม่พ้นที่จะนอนบนเฝือก ๗ ซี่ที่ลองก้นโลง และคนเข็ญใจซึ่งไม่มีโลงใส่ก็ต้องนอนบนเฝือก ๗ ซี่เช่นกัน
ข. ใบตองตานี ๓ ยอด เมื่อวางเฝือกหรือฟากลงไว้ในโลงแล้ว เอาใบตองตานีอย่างงาม ต้องการอย่างไม่ให้ใบแตก และตัดอย่างไม่ไว้หูรวม ๓ ยอด มาปูไว้บน
