หยุด ก่อนที่ผู้เผาศพจะกลับไปบ้าน ต้องชักไฟออกเสียสามดุ้นก่อน แล้วจึงกลับได้ เมื่อกลับมาถึงบ้าน ต้องล้างหน้าและอาบน้ำด้วย
อธิบายปัญหาในบทที่ ๙ นี้ว่า มีดที่ตัดเชือกหรือด้ายที่ผูกศพนั้น ได้แก่ ดวงปัญญา ด้ายนั้น ได้แก่ โลโภ โทโส โมโห อันว่า โลโภ โทโส โมโห นั้น ต้องตัดด้วยดวงปัญญา จึงจะขาดได้
ที่ว่า เอากิ่งไม้วางเหนือศพนั้น เพื่อจะไม่ให้ผ้าที่บังสุกุลเปื้อนศพที่มีน้ำเหลือง การที่นิมนต์พระมาชักมหาบังสุกุลนั้น ก็เพื่อให้ท่านมาปลงกรรมฐานและรับผ้านั้นเป็นไทยทาน จัดเป็นการกุศลส่วนหนึ่ง
การที่ขว้ำศพลงนั้น กล่าวว่า เมื่อเวลาศพถูกไฟ จะได้ไม่งอตัวเข้ามาได้ ถ้าเผาในท่านอนหงาย ศพนั้นมักงอเท้าสูงขึ้นเชิดได้
การเวียนเชิงตะกอนสามรอบนั้น หมายความว่า เมื่อแรกเกิดมานั้นเป็นเด็กแล้ว ถึงคราวเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้ว ก็แปรผันไปอิก จนถึงความชะรา นี้ชื่อว่า อนิจจํ การที่แปรปรวนไปนั้น ก็มีความเจ็บไข้ได้ทุกข์ทนยาก ชื่อ
