มาตรา ๒ พระราชกำหนดนี้เปนเหมือนส่วนหนึ่งแห่งธรรมนูญลักษณปกครองแห่งคณะนคราภิบาลดุสิตธานี และให้ใช้ทั่วไปแต่วันประกาศนี้เปนต้นไป.
มาตรา ๓ บรรดากำหนดกฎข้อบังคับแต่ก่อนบทใดขัดกับข้อความในพระราชกำหนดนี้ ให้ยกเลิกเสีย ให้ใช้พระราชกำหนดนี้สืบไป.
มาตรา ๔ เพื่อประโยชน์และความสดวกแก่ทวยนาคร ให้ตั้งตำแหน่งกรรมการในคณะนคราภิบาลขึ้นอีก เรียกว่า เชษฐบุรุษ.
มาตรา ๕ เชษฐบุรุษนั้น ให้ทวยนาครเจ้าบานสมมตและเลือกคหบดีนายบ้านผู้มีอายุเปนที่นับถือในเขตอำเภอที่ตนตั้งบ้านเรืออยู่นั้น อำเภอละคน เพื่อเปนผู้แทนทวยนาครในอำเภอนั้นไปเข้านั่งในสภากรรมการนคราภิบาล.
มาตรา ๖ ผู้ที่จะรับตำแหน่งเชษฐบุรุษสำหรับอำเภอใด ต้องเปนคหบดีที่ตั้งบ้านเรือนมั่นคงอยู่ในเขตอำเภอนั้น.
มาตรา ๗ ผู้ที่จะรับตำแหน่งเชษฐบุรุษสำหรับอำเภอใด ต้องเปนผู้ที่ตั้งบ้านเรือนอยู่ในเขตอำเภอนั้น, จะมีเสียงเลือกเชษฐบุรุษสำหรับอำเภออื่นนอกจากที่ตนตั้งบ้านเรือนอยู่นั้นไม่ได้เปนอันขาด แต่ถ้านาครผู้ใดมีบ้านเรือนอยู่ในเขตอำเภอกว่า ๑ อำเภอ ก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกเชษฐบุรุษสำหรับอำเภอที่ตนตั้งบ้านเรือนอยู่นั้นได้ทุกอำเภอ.
