หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/33

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๔
นิทานอีสป

และให้เป็นผู้ตัดสินอยู่ปลายทางด้วย เมื่อถึงวันนัด สัตว์ทั้งสองก็มาตั้งต้นแข่งในที่ที่หมาจิ้งจอกชี้ให้ เต่าเมื่อตั้งต้นออกเดิน ก็ก้มหน้าคลานลัดตัดตรงไปทีละน้อย ๆ จนถึงที่สุด ฝ่ายกระต่ายถือดีในฝีเท้าของตัวว่า วิ่งได้เร็วกว่าเต่า ก็ชะล่าใจ หยุดนอนเสีย ไม่ออกวิ่ง ครั้นตื่นขึ้น ตกใจกลัวว่า จะไล่เต่าไม่ทัน จึงรีบกระโจนไปโดยเร็ว ก็พบเต่าไปถึงก่อนเสียแล้ว

* * *

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าได้ประมาทหมิ่นผู้ที่ตัวเห็นว่า เลวทรามกว่าตัว เมื่อประมาทพลาดลงแล้ว อายเขา