หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/82

นิทานที่ ๓๙ เรื่อง หมาดุ

ชาวบ้านเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่ง หมาตัวนี้ เมื่อโตขึ้น มักลอบกัดคน เจ้าของจึงเอาลูกพรวนแขวนคอไว้เพื่อว่า หมาตัวนั้นเข้าไปที่ไหน คนจะได้ยินเสียงลูกพรวนและระวังตัวมิให้มันลอบกัดได้ แต่หมาตัวที่ถูกผูกลูกพรวนนั้นไปเข้าใจเสียว่า เจ้าของผูกของดีมีราคาให้เป็นเครื่องแต่งตัว ก็เที่ยววิ่งชูคออวดลูกพรวนแก่เพื่อนหมาด้วยกันไปทั่วทุกหนทุกแห่ง เหล่าหมาหนุ่มสาวที่ไม่เคยเห็นก็พากันชมหมาที่ผูกลูกพรวนว่า เป็นหมาดีมีเครื่อง