หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๖๗
นิทาน เรื่อง กระต่ายป่ากับกบ
ตัวตายเสีย จะได้ไม่ลำบากอีกต่อไป พอรุ่งเช้าขึ้น ฝูงกระต่ายพากันวิ่งไปทางลำธารจะไปกระโดดน้ำตาย แต่พอไปถึงฝั่งน้ำ ก็เห็นฝูงกบตื่นตกใจกลัวกระโจนลงในน้ำดำหายไป กระต่ายเฒ่าที่เป็นโจกฝูงหยุดชะงักแล้วร้องขึ้นว่า "พวกเรานี้โง่จริง ๆ มิใช่ว่า พวกเราตื่นตกใจง่าย ๆ แต่พวกเดียวเมื่อไร ถึงสัตว์จำพวกอื่นก็ขลาดเหมือนกัน เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจะมาพากันฆ่าตัวตายเสียด้วยเหตุประการใด" ว่าแล้ว ฝูงกระตายก็พากันกลบไปอยู่ในป่าละเมาะตามเดิม
* * *
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางทีรู้สึกว่า ตัวมีความทุกข์ร้อนยิ่งกว่าผู้อื่น แต่ที่จริง ผู้ที่เขามีทุกข์ร้อนกว่าตัวยังมี เพราะฉะนั้น ในการที่จะทำอะไรไปด้วยความรู้สึกทุกข์ร้อน ควรพิจารณาเสียให้มากก่อน
