หน้า:นิทานอีสป (2499).pdf/91

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๒
นิทานอีสป

เข้าคอก แต่เมื่อมานับวัวดู เห็นวัวหายไปตัวหนึ่ง จึงออกเที่ยวตามหาจนเหนื่อย ก็ไม่พบวัว คนเลี้ยงวัวหมดปัญญา จึงนั่งลงกราบไหว้บนเจ้าป่าขอให้ช่วยให้พบวัว แล้วจะแก้บนด้วยหมูเป็ดไก่ พอบนแล้วได้สักหน่อย คนเลี้ยงวัวเดินไปพบถ้ำที่ราชสีห์อยู่ เมื่อคนเลี้ยงวัวชะโงกเข้าไปในถ้ำ เห็นราชสีห์กำลังกินวัวอยู่ ก็ตกใจกลัวร้องขึ้นว่า "คราวนี้ ถ้าตัวข้าพเจ้ารอดชีวิตไปได้แล้ว ข้าพเจ้าจะถวายวัวให้แก่เจ้าป่าเพิ่มขึ้นอีกตัวหนึ่ง"

* * *

นิทานเรื่องนี้ตรงกับสุภาษิตที่ว่า "เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย" คือ สอนให้รู้ว่า เมื่อเราเสียของอะไรไปบ้างเล็กน้อยแล้ว ก็อย่าบ่นร่ำไรหรือวุ่นวายให้เกินไปนัก เกลือกจะกลับเสียซ้ำเติมเข้าไปอีก