หน้า:เวตาล - นมส - ๒๔๘๒.pdf/61

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๖
นิทานเวตาล

เขียนเหมือนอย่างที่สุด ครั้นเขียนแล้วก็บรรธมพิศดูรูปด้วยพระเนตรอันฉ่ำด้วยน้ำ อีกครู่หนึ่ง ลุกทลึ่งขึ้นฉีกรูปนั้นเสีย แล้วชกพระเศียรประหนึ่งว่าพระเศียรได้กระทำความผิดเป็นข้อใหญ่ แล้วก็เขียนรูปนางอีกรูปหนึ่งงามยิ่งกว่ารูปก่อน

อีกวันสองวัน พระราชบุตรตรัสให้เรียกพุทธิศริระเข้าไปเฝ้า พุทธิศริระทราบอยู่หลายวันแล้วว่า คงจะเรียก ครั้นเข้าไปเฝ้าถึงที่บรรธม เห็นพระราชบุตรพระพักตร์เผือด และทรงบ่นว่า ปวดพระเศียร พุทธิศริระทราบอยู่แล้วว่า จะรับสั่งเรื่องอะไร แต่ยังไม่กล้ารับสั่ง เพราะราชบุตรและสหายคนนี้ได้สนทนาเรื่องผู้หญิงหลายครั้งแล้ว พระราชบุตรตรัสครั้งไร พุทธิศริระก็ยิ้มเย้ยและกล่าวลบหลู่หญิงอย่างเรี่ยวแรง และยังกล่าวติเตียนชายที่หลงรักหญิงอย่างเรี่ยวแรงยิ่งไปกว่าติเตียนหญิงเสียอีก เหตุดังนี้ พระราชบุตรจึ่งอ้ำอึ้ง ยังไม่กล่าวเรื่องที่อยู่ในพระหฤทัย พุทธิศริระรู้ทีและอยากให้ตรัสออกมา จึงทูลว่า "โรคชะนิดนี้ต้อง