หน้า:เวตาล - นมส - ๒๔๘๒.pdf/62

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๔๗
เรื่องที่ ๑

เสวยยาขมและอดของแสลงให้จริง มิฉะนั้น โรคไม่บันเทาได้"

พระราชบุตรได้ฟังพุทธิศริระสำแดงความร้อนใจดังนั้น ก็สิ้นความอ้ำอึ้ง พระหัตถ์จับมือพุทธิศริระ น้ำพระเนตรตก ตรัสว่า "ชายใดเข้าเดินในทางแห่งความรัก ชายนั้นจะรอดชีวิตไปมิได้ หรือถ้ายังไม่สิ้นชีวิต ชีวิตก็มิใช่อื่น คือความทุกข์ที่ยืดยาวออกไปนั้นเอง"

พุทธิศริระทูลว่า "พระองค์รับสั่งถูกเป็นแน่แล้ว กวีโบราณย่อมกล่าวว่า วิถีแห่งความรักนั้นไม่มีต้นและไม่มีปลาย บุรุษพึงตรึกตรองให้ถ่องแท้แล้วจึ่งวางเท้าลงในวิถีนั้น ผู้มีปัญญารู้สิ่งทั้งสาม คือ ความใคร่หญิง หนึ่ง กระดานสกา หนึ่ง การดื่มน้ำเมา หนึ่ง อาจให้ผลแก่คนในทางที่ไม่อาจทำนายได้ เหตุดังนั้น วิธีที่จะปฏิบัติการทั้งสามสิ่งนี้ดีที่สุด ก็คือ ไม่ปฏิบัติเสียเลย กล่าวอีกนัยหนึ่ง ก็คือ เว้นให้ขาด แต่วิธีของโลกนี้ ถ้าไม่มีงัวตัวเมีย ก็ต้องรีดนมงัวตัวผู้แทน"