หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/103

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
88

เพิ่มความรังเกียจขึ้น ด้วยคิดดูปริมานพระธาตุที่มีหยู่ไนพิพิธภันท์สถานทุกแห่ง ถ้ารวมแต่ที่อ้างว่า เปนพระบรมธาตุพระพุทธเจ้า เข้าด้วยกันทั้งหมด พระพุทธองค์เห็นจะไหย่โตเกินขนาดมนุสมากทีเดียว ไม่พบพระบรมธาตุที่สิ้นสงสัย ฉันจึงไม่ได้พระบรมธาตุมาจากอินเดียไนครั้งนั้น

ฉันได้เล่ามาแล้วว่า เมื่อไปถึงเมืองคยา มิสเตอร์เครียสัน เจ้าเมืองคยา ได้เตรียมต้นโพธิพรรนพระสรีมหาโพธิไว้ไห้ฉัน 3 ต้น เดิมฉันนึกว่า จะไม่รับเอามา เพราะเห็นว่า ต้นยังอ่อนนักคงมาตายกลางทาง แต่นึกขึ้นว่า แต่ก่อนมา เมืองไทยยังไม่เคยได้ต้นโพธิพรรนพระสรีมหาโพธิมาจากต้นเดิมที่พุทธคยา น่าจะลองเอามาดูสักที เผื่อจะรอดได้ ถ้าไปตายกลางทาง ก็แล้วไป ฉันจึงไห้ต่อหีบหลังกะจกไส่กะบอกต้นโพธิ 3 ต้นนั้นเอาติดตัวมาด้วย เมื่อมากลางทาง เห็นต้นโพธิแตกไบอ่อน ก็เกิดปีติ ด้วยจะได้เปนผู้นำต้นโพธิพระสรีมหาโพธิตรงมาจากพุทธคยาเข้ามายังเมืองไทยเปนครั้งแรก

ต้นโพธิพระสรีมหาโพธิที่มีไนเมืองไทยมาแต่โบรานล้วนได้พรรนมาจากต้นที่พระเจ้าอโสกมหาราชส่งไปปลูกไว้ที่เมืองอนุราธบุรีไนลังกาทวีปทั้งนั้น ครั้งที่สุดปรากตไนพงสาวดารกรุงรัตนโกสินท์ว่า เมื่อรัชกาลที่ 2 พระอาจารย์เทพ ผู้เปนนายกสมนะทูตไทยกลับจากลังกาเมื่อ พ.ส. 2361 ได้ต้นโพธิจากเมืองอนุราถบุรีมาถวายพระบาทสมเด็ดพระพุทธ