หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/129

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
114

ยังมีคนนับหน้าถือตาว่ามีความรู้มากหยู่ไม่ขาด ถึงปลายรัชกาลที่ 5 เมื่อ ร.ส. 127 (พ.ส. 2451) นายกุหลาบยัง "พ่นพิส" อีกครั้งหนึ่งไนสมัยเมื่อมีหอพระสมุดสำหรับพระนครแล้ว จะเอามาเล่าเสียด้วยไห้เส็ดไปไนตอนนี้ เพราะเกี่ยวกับประวัติหนังสือหอหลวงด้วย วันหนึ่ง ฉันไปหอพระสมุดฯ เห็นไบปลิวซึ่งนายกุหลาบพิมพ์โคสนาส่งมาไห้หอพระสมุดฯ ฉบับหนึ่ง อวดว่า ได้ต้นหนังสือกดหมายฉบับหลวงครั้งกรุงสรีอยุธยามาเล่มหนึ่ง และหนังสือนั้นเขียนเมื่อปีชวด จุลสักราช 1066 ไนรัชกาลพระเจ้าท้ายสะ มีตราพระราชสีห์ พระคชสีห์ และตราบัวแก้วประทับเปนสำคัน ถ้าไครไม่เชื่อจะไปพิสูจน์ไห้เห็นจิงด้วยตาตนเองก็ได้

ความประสงค์ของนายกุหลาบที่โคสนาดูเหมือนจะไคร่ขายหนังสือนั้น แต่ตามคำโคสนามีพิรุธเปนข้อสำคันหยู่หย่างหนึ่ง ด้วยตามปติทิน จุลสักราช 1066 เปนปีวอก มิไช่ปีชวดดังนายกุหลาบอ้าง เวลานั้น ฉันเปนสภานายกหอพระสมุดสำหรับพระนคร คิดสงสัย จึงกะซิบสั่งพระยาปริยัติธัมธาดา (แพ ตาลลักสน์) ไห้ไปขอดูเหมือนหย่างตัวอยากรู้เห็นเอง พระยาปริยัติฯ กลับมาบอกว่า หนังสือกดหมายที่นายกุหลาบได้ไว้นั้นเปนสมุดไทยกะดาดขาวเขียนเส้นหมึก ดูเปนของเก่า มีตราประทับ 3 ดวง และมีกาลกำหนดว่า ปีชวด จุลสักราช 1066 ตรงตามนายกุหลาบอ้าง แต่พระยาปริยัติฯ สังเกตดูตัวเลขที่เขียนสักราช ตรงตัว 0 ดูเหมือนมีรอยขูดแก้ ฉันได้ฟังก็แน่ไจว่า นายกุหลาบได้สมุดกด