หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/166

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
151

เปนที่ต่ำน้ำท่วมไนรึดูฝน แลดูเหมือนกับหมู่บ้าน ไม่เปนเมืองมีสง่าราสี เพราะเปนเมืองกันดารดังกล่าวมาแล้ว เมื่อตั้งมนทลเพชรบูรน์ จึงลดเมืองวิเชียรลงเปนแต่อำเพอหนึ่งไนจังหวัดเพชรบูรน์

ออกจากเมืองวิเชียร ล่องเรือมา 3 วันถึงเมืองบัวชุม แต่เมืองบัวชุมมาวันหนึ่งถึงเมืองชัยบาดาล ลำน้ำสักตอนนี้กว้าง แจวเรือได้ถนัด ขอนไม้ที่กีดขวางทางเรือก็มีน้อยกว่าข้างเหนือ แต่ต้องหลีกแก่งกรวดแก่งหินถี่ขึ้น เมืองบัวชุมและเมืองชัยบาดาลเดิมเปนเมืองขึ้นของเมืองวิเชียร เมื่อตั้งมนทลเพชรบูรน์ รวมตั้งเปนอำเพอหนึ่งต่างหาก เรียกว่า อำเพอชัยบาดาล ไนจังหวัดเพชรบูรน์ ผู้คนมีมากกว่าอำเพอวิเชียร ตั้งบ้านเรือนตามริมน้ำเปนระยะมาตลอด ไม่เปลี่ยวเหมือนข้างเหนือ เพราะตอนนี้เทือกพูเขาเข้ามาไกล้ลำน้ำสักทั้งสองฝ่าย ท้องที่มีน้ำห้วย ทำไร่นาดี และเปนปากดงพระยากลาง ทางคนไปมาค้าขายกับเมืองนครราชสีมา มีสินค้าหาได้ไนท้องที่ เช่น เสา และไม้แดง ไบลาน สีเสียด หาผลประโยชน์ได้มาก และอาดส่งสินค้าลงมาทางเรือถึงเมืองสระบุรีได้สดวกกว่าเมืองอื่นทางข้างเหนือด้วย ออกจากเมืองชัยบาดาลล่องมา 4 วันก็ถึงปากเพรียวที่ตั้งเมืองสระบุรี นับจำนวนวันที่ล่องลำน้ำสักแต่เมืองเพชรบูรน์จนถึงที่ขึ้นรถไฟนะเมืองสระบุรีรวม 1 4 วัน

ฉันเคยตามสเด็ดสมเด็ดพระพุทธเจ้าหลวงประพาสทางลำแม่น้ำสักขึ้นไปจนถึงตำบนหินซ้อนปลายแดนจังหวัดสระบุรีครั้งหนึ่ง เคยได้ยินท่านผู้ไหย่ที่ตรวดทางสเด็ดประพาสครั้งนั้นท่านว่า ลำน้ำสัก