ไนวัดนั้น ฉันไห้ไปเบิกผ้าไตรกับเครื่องบริขารของหลวงมาแล้ว ถึงวันกำหนด จึงไห้นายทิมแต่งตัวนุ่งผ้ายกสวมเสื้อครุยตามแบบนาคหลวง แล้วพาตัวขึ้นรถไปยังวัดพระเชตุพนฯ ด้วยกันกับเจ้าพระยาวิชิตวงส์ฯ มีพวกข้าราชการไนกะซวงธัมการและกะซวงนครบาลกับทั้งพวกที่บ้านของฉันพากันไปช่วย ข้างฝ่ายพระสงค์ พระราชาคนะกับพระถานานุกรมคนะปรกก็พร้อมเพรียงกันทำพิธีอุปสมบทที่ไนพระอุโบสถ ดูครึกครื้นสมกับที่เปนนาคหลวง
เมื่อบวดเส็ดแล้ว พระทิมหยู่ที่วัดพระเชตุพนฯ 2 พรรสา ไนระหว่างนั้น ตัวฉันย้ายไปเปนเสนาบดีกะซวงมหาดไทยเมื่อ พ.ส. 2435 ไนปีนั้นเอง วันหนึ่ง พระทิมมาหาบอกว่า เมื่อจำพรรสาที่ 2 หยู่ที่วัดพระเชตุพนฯ เกิดอาพาธเปนโรคเหน็บชา Beri-beri รักสาตัวมาพอค่อยคลายขึ้นบ้าง แต่ยังอ่อนเพลีย เทออยากจะขึ้นไปหยู่วัดที่เมืองอินทบุรี ด้วยมีญาติโยมหยู่ไนเมืองนั้น เจ็บไข้พอจะได้อาสัยความอุปการะของเขา ถามว่า ฉันจะรังเกียดหรือไม่ ฉันตอบว่า ตัวเทอนั้นพระเจ้าหยู่หัวได้พระราชทานโทสโปรดบวดไห้เปนโสดแก่ตัวแล้ว จะไปไหนหรือหยู่ที่ไหนก็ได้ตามชอบไจ แต่ที่เทอมาปรึกสาฉันก่อนนั้นก็ดีหยู่ ฉันจะมีท้องตราไปฝากไห้เจ้าเมืองกรมการเขาช่วยอุปการะด้วย แต่เมื่อขึ้นไปหยู่เมืองอินท์ ถ้าเทอจะย้ายไปหยู่ที่ไหนต่อไป ไห้บอกเจ้าเมืองกรมการไห้เขารู้เสียก่อนจึงจะดี เทอรับคำ ฉันก็ไห้ทำท้องตราไห้เทอถือขึ้นไปยังเมืองอินท์ แต่นั้น พระทิมก็เงียบหายไปกว่าปี
