หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/204

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
189

จนจเรินพระชนม์ สมเด็ดพระเจ้าหยู่หัวจึงโปรดส่งไห้ไปสึกสาไนยุโรป เมื่อพระองค์สรีฯ สิ้นพระชนม์ แม้คนทั้งหลายอื่นพายนอกตลอดจนคนไข้ที่เคยไปรักสาตัวที่โรงพยาบาลบันดาได้เคยรู้พระคุนวุทธิมาแต่ก่อนก็พากันเสียดายทั่วไปไม่เลือกหน้า

มีเรื่องเนื่องกับพระประวัติของพระองค์สรีฯ หยู่เรื่องหนึ่ง ไนเวลานี้ดูเหมือนจะรู้หยู่แต่ตัวฉันคนเดียว ด้วยเปนเรื่องเนื่องไนเรื่องประวัติของฉันด้วย จะเขียนลงไว้มิไห้สูญไปเสีย ประเพนีแต่ก่อนเมื่อพระเจ้าหยู่หัวจะซงตั้งเจ้านายพระองค์ไดไห้เปนกรม อาลักสน์เปนพนักงานคิดนามกรม เมื่อครั้งตัวฉันจะรับกรม พระยาสรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจาริยางกูร) เห็นว่า ฉันรับราชการทหาน จึงคิดนามกรมว่า กรมหมื่นจตุรงครังสริสดิ์ นามหนึ่ง ว่า กรมหมื่นดำรงราชานุภาพ นามหนึ่ง ถวายซงเลือก สมเด็ดพระพุทธเจ้าหลวงโปรดนามหลัง แต่ซงปรารภถึงคำ "ภาพ" ที่ลงท้ายว่า เมื่อถึงนามกรมของพระองค์สรีฯ ซึ่งเปนเจ้าน้องต่อตัวฉัน จะหาคำรับสัมผัสไห้คล้องกันได้ยาก พระยาสรีสุนทรฯ กราบทูนรับประกันว่าจะหาไห้ได้ จึงซงรับฉันเปนกรมหมื่นดำรงราชานุภาพ พระยาสรีสุนทรฯ กราบทูนรับแล้วไม่นอนไจ คิดนามกรมสำหรับพระองค์สรีฯ ขึ้นสำรองไว้ว่า "กรมหมื่นสุภกาพย์กวีการ" เพราะเทอซงชำนิชำนาญการบทกลอนภาสาไทย แต่ลักสนะพิธีรับกรมไนสมัยนั้น พระเจ้าหยู่หัวสเด็ดไปพระราชทานพระสุพรรนบัฏที่วังเจ้านาย คือ ต้องส้างวังก่อนแล้วจึงรับกรม พระองค์สรีฯ ด่วนสิ้นพระชนม์