หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/212

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
197

กับเทสาภิบาลจึงจัดการบำรุงอนามัยตามหัวเมืองโดยทางที่กล่าวมาเปนการหลายหย่าง ดังจะพรรนนาต่อไป

เรื่องตั้งหมอตำบนเปนความคิดของเจ้าพระยาสุรสีห์วิสิถสักดิ์ (เชย กัลยานมิตร) เมื่อยังเปนที่พระยาสรีสุริยราชวรานุวัติ สมุหเทสาภิบาลมนทลพิสนุโลก เห็นว่า ควนอาสัยพระราชบัญญัติลักสนะปกครองท้องที่ซึ่งกำหนด 10 บ้านเปนหมู่บ้าน 1 ไห้ราสดรเลือกกันเปนผู้ไหย่บ้านหมู่ละคน รวม 10 หมู่บ้านเปนตำบน 1 ไห้พวกผู้ไหย่บ้านเลือกกันเปนกำนันนายตำบนคน 1 นั้น ประกอบกับความคิดไนเรื่องบำรุงอนามัย คือ ไห้กำนันผู้ไหย่บ้านเลือกหมอไนตำบนนั้นคน 1 ซึ่งเห็นว่าดีกว่าเพื่อน แล้วรัถบาลตั้งเปนหมอประจำตำบน มีสักดิ์เท่ากับผู้ไหย่บ้าน สำหรับเปนพนักงานไนการอนามัยมีหยู่ทุกตำบน รัถบาลหยากรู้อะไรไนเรื่องอนามัยตำบนนั้นจะได้ไถ่ถาม หรือจะชี้แจงอะไรไนเรื่องอนามัยแก่ราสดร ก็จะได้ไห้หมอตำบนเปนผู้ชี้แจงต่อลงไป ตัวหมอที่ได้รับความยกย่องเช่นนั้น ราสดรไนตำบนก็คงมีความเชื่อถือไห้รักสาไข้ได้ผลประโยชน์ขวันข้าวค่ายามากขึ้น คงมีผู้สมัครับตำแหน่งหมอตำบนไม่รังเกียจ ที่ประชุมเห็นชอบด้วย ไห้จัดการดังว่ามาสำเหร็ดได้หย่างหนึ่ง จึงมีตำแหน่งหมอตำบนขึ้นแต่นั้นมา