หน้า:นิทานโบราณคดี - ดำรงราชานุภาพ - ๒๔๘๗.pdf/223

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
208

เมือง คนจึงออกฝีดาดล้มตายกันมาก

จึงซงพระกรุนาโปรดไห้หมอหลวงออกมาปลูกฝีพระราชทานแก่ราสดร มิไห้ล้มตายด้วยโรคฝีดาด หมอหลวงไปถึงที่ไหนก็ไห้ราสดรไปปลูกฝีเถิด จะได้ป้องกันอันตรายมิไห้มีแก่ตน

2. แล้วจัดพนักงานปลูกฝีเปน 4 พวก ไห้แยกกันไปปลูกฝีตามหัวเมืองมนทลที่เกิดโรคฝีดาดชุกชุมไนเวลานั้น คือมนทลนครชัยสรีพวกหนึ่ง มนทลราชบุรีพวกหนึ่ง มนทลปราจีนพวกหนึ่ง มนทลนครราชสีมาพวกหนึ่ง มนทลอื่นที่ฝีดาดไม่ชุกชุม แพทย์ประจำเมืองก็คงปลูกฝีหยู่หย่างปรกติ

3. วิธีที่ไปปลูกฝีนั้น ไห้ไปปลูกทีละอำเภอเปนลำดับไป เมื่อพนักงานปลูกฝีไปถึงอำเภอไหน ไห้กรมการอำเภอเรียกกำนันผู้ไหญ่บ้านมาชี้แจงแล้วแจกประกาสไบปลิวไห้เอาไปประกาสแก่ราสดร และปิดไว้ตามวัดอันเปนที่ประชุมชน และไห้ปรึกสากันกะที่ที่จะไปปลูกฝีตามตำบนไนอำเภอนั้นกี่แห่ง แล้วกำหนดวันว่าจะไปปลูกฝีที่ตำบนไหนวันไหน ไห้กำนันผู้ไหญ่บ้านไปนัดราสดร เมื่อถึงวันนัดพนักงานไปตั้งทำการที่วัดแห่งหนึ่งไนตำบนนั้น กำนันผู้ไหญ่บ้านพาราสดรมาไห้ปลูกฝี เมื่อปลูกตำบนหนึ่งแล้วก็ย้ายไปปลูกตำบนอื่น อำเภออื่น และจังหวัดอื่น ๆ ต่อไปโดยทำนองเดียวกันทุกพวก เมื่อพวกปลูกฝีปลูกแล้วไห้มีสารวัตรตามไปพายหลังราว 7 วัน ไปตรวจการที่พวกปลูกฝีได้ทำไว้ ว่าปลูกฝีได้มากหรือขึ้นดีหรือหย่างไร และพวกชาวบ้านสรรเสริญหรือติเตียนหย่างไร