หลวงจีนไปรบข้าสึกที่ด่านท่งก๊วน พวกหลวงจีนกับพวกกองทัพกรุงปักกิ่งมีชัยชนะค่าฟันพวกฮวนล้มตายแตกหนีไปหมด พระเจ้ากรุงจีนจะประทานบำเหน็จรางวันตามประกาส พวกหลวงจีนไม่รับยสสักดิ์และบริวาร ขอกลับไปจำสีลภาวนาหยู่หย่างเดิม รับแต่ทอง 10,000 ตำลึงไปบำรุงวัด พระเจ้ากรุงจีนก็ต้องตามไจ แต่ส่วนเต็งกุนตัด ขุนนางผู้ไหย่ที่ไปช่วยพวกหลวงจีนรบนั้น ได้รับบำเหน็ดเปนตำแหน่งแม่ทัพไหย่ นะ เมืองโอ๊วก๊วง
เต็งกุนตัดกับหลวงจีน 128 องค์เคยชอบพอกันสนิธสนมมาตั้งแต่ไปรบพวกฮวน เมื่อจะออกจากเมืองปักกิ่งแยกกันไป เต็งกุนตัดจึงเชินหลวงจีนทั้งหมดไปกินเลี้ยงด้วยกันวันหนึ่ง แล้วเลยกะทำสัจสาบานเปนพี่น้องกันต่อไปไนวันหน้า ก็ไนเวลานั้น มีขุนนางกังฉิน 2 คนเคยเปนอริกับเต็งกุนตัดมาแต่ก่อน ทูนพระเจ้ากรุงจีนว่า เมื่อเต็งกุนตัดจะออกไปจากกรุงปักกิ่ง ได้ลอบกะทำสัจสาบานเปนพี่น้องกับพวกหลวงจีน 128 องค์ ดูผิดสังเกต สงสัยว่า เต็งกุนตัดจะคิดมักไหย่ไฝ่สูง จึงได้สาบานเปนพี่น้องไว้กับพวกหลวงจีนที่มีริทธิ์เดช โดยหมายจะเอาไว้เปนกำลัง เวลาเต็งกุนตัดออกไปเปนแม่ทัพบังคับบันชารี้พลมาก ถ้าได้ช่อง ก็จะสมคบกับพวกหลวงจีนพากันยกกองทัพเข้ามาชิงราชสมบัติ น่ากลัวคนไนเมืองหลวงจะไม่กล้าต่อสู้เพราะกลัวริทธิ์เดชของพวกหลวงจีน พวกขุนนางกังฉินคอยหาเหตุทูนยุยงหย่างนั้นจนพระเจ้ากรุงจีนคังฮีเห็นจริงด้วย จึงปรึกสากันคิดกลอุบายตั้งขุนนางกังฉิน 2 คนนั้นเปน
